Restaurant Cruz

Gisteravond ben ik even naar het dorpje vlak bij de camping gereden om wat te eten want hier is helemaal niets. Alhoewel ik mezelf ook af en toe verbaasd hoever ik nog kan fietsen zonder iets te hebben gegeten moet er toch echt wel een keer wat energie in, anders stopt het beslist.

Het centrum van het  dorpje ligt bijna 3 km hier vandaan maar wel 75 meter hoger. Het was even zoeken naar een restaurant. Een plaatselijke winkelier raadde me hotel Cruz aan. Nou dat maar doen dacht ik want de locals weten het meestal wel. Nou blijkbaar is het een hele tijd geleden dat deze local uiteten is geweest in hotel Cruz. Ik stop voor de deur en het ziet er verlaten en gesloten uit.  Wel klinkt er accordeon muziek. Dus toch maar even binnen kijken en jawel in een hoekje zit een mannetje op zijn accordeon te spelen. Het blijkt de eigenaar te zijn en hij heeft verder toch niets te doen want er waren nul klanten. Nu is dat niet zo vreemd om half negen in Spanje want ze komen meestal wat later. Ik vroeg of ik kon eten en ja dat was geen probleem. Hij doet zijn muziekinstrument weg, doet het licht aan en zet de tv aan. Vervolgens beveelt hij me een menu aan en in onverstaanbaar Spaans komen er allerlei gerechten als keuze voor de diverse gangen voorbij.  Ik pik er maar wat uit wat enigszins bekend klinkt en wacht vervolgens in spanning af. Terwijl in de keuken de kok wakker wordt geschud want er is een klant kijk ik even rond in de zaak. Een bijzonder geheel ofwel een allegaartje. Van kitscherige troep naar Romeinse standbeelden, grote zwijnen koppen en geweien van edel herten tot Grieks zuilen ingemetseld in de muur en familie fotolijsten op de schoorsteen die verder ook nog vol staat met allerlei andere zooi. Teveel om allemaal op te noemen. Beslist niet ingericht door een interieur adviseur.

Ik dacht de zaak zal zo wel vol lopen maar ik bleef de enige klant. Het mannetje ofwel de eigenaar slofte met een afgezakte oude spijkerbroek op en neer om mij zogoed mogelijk te bedienen. Ja en het eten was  eigenlijk niets bijzonder. Van koude soep (gazpacho), een moot zalm met drie schijfjes aardappel tot een stukje ijstaart. Dat laatste was volgens de eigenaar whisky cake met ijs. Nou ja misschien heeft die ijstaart ooit een keer langs een whisky fles gestaan. Al met al geen ster voor deze zaak. De volgende keer toch maar weer gaan eten waar meer mensen zitten en morgenochtend  toch maar eerst een ontbijtje er ingooien anders kom ik niet zo ver na deze matige maaltijd. 

Het ging vandaag (donderdag) niet zo soepel allemaal. Het afbreken  van de tent was al lastig want de grond was keihard en ik kreeg de haringen er niet uit. Alles moet in de juiste volgorde en op de juiste plek in de tas. Dat is belangrijk anders ben je altijd aan het zoeken naar iets en moeten al je tassen open en ik heb er 6 op mijn fiets. Maar vandaag lukte dat niet zo best. Ik was de sleutel van mijn fiets kwijt en die zat nog in een broek die al ingepakt was. Ik had een rit van ongeveer 80 kom gepland en niet teveel hoogte meters. Het was weer een prachtige rit o.a. langs een stuwmeer omgeven door bergen met mooie uitzichten. Op ongeveer 60 km passeerde ik twee campings. Nog te vroeg dacht ik want op 80 km ligt er ook een. Helaas niet dus.Op deze zeer toeristische  plek waren alleen hotels die al vol zaten of belachelijk duur waren. Volgens de informatie van een local lag er op 10 km verder een camping. Wat hij er niet bij vertelde dat het alleen maar bergop rijden was en de afstand tot de camping in werkelijkheid meer dan het dubbele was. Gelukkig kwam ik onderweg nog een afslag naar een ander camping tegen. Ik zit nu op een soort natuur camping erg afgelegen en een flink stuk van mijn route af. Hier heb ik geen bereik met mijn telefoon en het internet is ook al slecht en alleen bij de receptie werkt het een beetje. Daarom zal ik dit verhaal ook morgen posten.

Vrijdag 10 september:

Gelijk maar verslag van deze dag aangezien er niet zoveel te vertellen valt  je maakt natuurlijk niet elke dag iets bijzonders mee of komt bijzonder mensen tegen. Ik vertel meestal wat ik die dag heb gezien of meegemaakt maar ben niet zo bezig met de culturele en geschiedkundige achtergrond van het gebied en de plaatsjes waar ik door heen kom. Dat soort dingen kun je meestal wel ergens in een boek of reisgids lezen. Elke stad of dorp heeft wel een plaatselijk held of heilige met bijbehorend standbeeld als je leest wat op al die bijbehorende maquettes staat wordt het al snel hetzelfde verhaal.

Vandaag heb ik een halve rustdag want ik was al om half één bij mijn bestemming in Huesa.  Ik heb maar 56 km gereden en toch nog heel wat hoogte meters gemaakt voor zo’n relatief korte afstand namelijk net iets meer als 900 meter. In dit piep klein dorpje heb ik een goed hostel  met bar en restaurant. Het inchecken was nog wel even grappig. De volop getatoeëerde barbediende die blijkbaar ook de receptie moest doen was erge druk in zijn bar. Twee dingen te gelijker tijd was duidelijk niet zijn ding. Hij liep zenuwachtig  te frommelen met allerlei papiertjes en rende naar boven om iets te checken. Kwam terug , ging weer even iets doen in de bar, weer even later opnieuw naar boven en zo ging dat een tijdje door terwijl hij ondertussen steeds maar sorry zei. Toen ik ook nog vroeg waar ik mijn fiets kon parkeren werd het blijkbaar teveel en werd er hulp bij geroepen. Een vrouw iets minder getatoeëerd hielp me met een plaatsje voor mijn fiets tussen de drankvoorraad en andere etenswaren voorraad. Die staat vannacht goed!