Spaanse modder

Vannacht in het hotel in Montanegos was het weer feest. Eerst barstte er een noodweer los. Enorme stortregens met onweer. Als ik uit mijn raam kijk zag ik het water stromen over de straten. Langzaam veranderde de weg in een snelstromende rivier. Maar goed dat ik binnen zat want ik was mijn rubber bootje vergeten. Toen het wat rustiger was kon ik gaan slapen dacht ik. Maar ik had de airco even aan gehad om de warme lucht uit de kamer te verdrijven. Maar nadat ik die uit had gezet gaf die elke 2 minuten een soort brommend alarm. Onmogelijk voor mij om bij in te slapen het leek wel een repeteer wekker. Ik heb van alles geprobeerd, kaartje uit de elektriciteit van de kamer maar niets hielp. Dus maar gedeeltelijk aangekleed en naar de receptie. Blijkbaar was het een bekend probleem en ik kreeg zonder probleem een andere kamer terwijl mijn spullen konden blijven liggen op de andere minder prettige kamer. 

S’ochtends was het weer stralend weer. Even wat broodjes gehaald bij de Panaderie ,een koffietje  in het hotel en ik kon op tijd vertrekken voor mijn lange tocht deze dag. Ik wou graag kamperen maar de eerste camping op de route lag 117 km en ruim 1500 hm verder. De route was vooral in het begin prachtig door kloven langs berg en stuw meren. Na een tijdje kon ik weer de Ojos Negros op.  Als je daar eenmaal op zit kun je er eigenlijk ook niet meer af, kilometers lang. Er zijn wel wat onverharde bospaden die links en rechts in het landschap verdwijnen met onduidelijke bestemming. 

Op een stuk in het landschap uitgegraven kloof voor de voormalige spoorlijn liggen allemaal stenen en modder op het pad. Op een plaats is het helemaal afgesloten door modder en water. Dit was natuurlijk nog het gevolg van het noodweer gisteravond. Goed dan maar voorzichtig stapvoets er door heen rijden. Helaas na enkele meters sta ik al stil. De ruimte tussen spatborden en banden en remmen zijn helemaal vol gelopen met smerige vettige Spaanse rode modder. Met veel moeite heb ik de fiets aan de hand erdoor heen gesleept. Mijn schoenen waren ondertussen ook in rode modder klompen veranderd. Verder fietsen ging zo niet. Dus de fiets met wat stokjes zoveel mogelijk vrij gemaakt van modder zodat die weer enigszins gangbaar was. Vervolgens naar het dichtstbijzijnde dorp gefietst en daar bij een garage bedrijf de fiets en tassen en mijn schoenen met de hoge drukreiniger schoon gespoten. 

Dit leek wel een herbeleving van een avontuur met Spaanse modder tijdens de tocht samen met Piet naar Santiago de Compostela. 

Ondanks dat de fiets en de tassen weer schoon leken te zijn kwam later toch nog op allerlei plekken de rode modder weer te voorschijn. Het kostte me veel tijd en ik heb gelijk maar in het dorp geprobeerd een lunch te nuttigen. Ik bestelde een salade als voorgerecht en een hoofd gerecht. Ik merkte  al tijdens het voorgerecht  dat ik het nauwelijks naar binnen kreeg en heb het hoofdgerecht maar af besteld. Vermoeidheid denk ik en als ze in kamer hadden gehad in dat hotel had ik hem genomen. Maar helaas ze zaten vol dus toch maar door gereden en rond zes uur kwam ik aan op de camping. Ik ben bijna tien uur onderweg geweest en kwam dan ook dodelijk vermoeid aan. Gelukkig heb ik morgen een rustdag gepland. En volgende etappes zullen niet meer zo lang worden heb ik me voorgenomen.