Kindergekrijs

Ik sta nog op de camping in Albarracin. Gisterochtend heb ik nog een tijdje gezellig met Auke een fietser die op dezelfde dag als ik aangekomen was op de camping zitten praten tijdens ontbijt. Hij reed in tegengestelde richting dan ik. Heel rustig brak hij zijn tent af en pakte vervolgens zijn spullen in om pas rond half een te vertrekken naar de volgende bestemming Molina waar ik vandaan was gekomen. En dat is dan nog een stevige rit en ik begreep later dat hij daar s’avonds tegen acht uur aankwam en er vervolgens achter kwam dat alle hostels/hotels geen plaats meer hadden. Iedereen doet het op zijn eigen manier want ik kom het liefs een beetje vroeg aan zo tegen drie uur en dan net op tijd voor de lunch en met de zekerheid van een camping of hostel.

Gisteren heb ik vervolgens nog wat door het plaatsje Albaracin gelopen. Het ligt op ongeveer 2,5 km van de camping en ligt minstens 60 meter hoger. Je kunt er eigenlijk alleen maar doorheen lopen want de straten zijn nauw en er lopen veel mensen. Af en toe fietste ik een stukje maar gezien de bestrating met keien, tegels en kinderkopjes  was dat ook niet echt plezierig. In een restaurantje met een prachtig uitzicht over het dorpje en de bergen heb ík geluncht. En na de lunch terug op de camping kwam ik een gesprek met Pol, een Belg en waar ik gezellig een paar biertjes mee heb gedronken op het terras bij de camping. Dus in plaats van de hele dag op de fiets en alleen met mezelf in gesprek nu bijna de hele dag praten met andere mensen en voor de afwisseling best prettig.

Echter gisteravond werd het minder gezellig want zoals verwacht stroomde de hele camping weer vol met voornamelijk jonge gasten die met veel kabaal hun tent of busje installeerden. Veel komen er in  kleine camper busjes met schuifdeuren die ongeveer 20 keer per avond met een hoop kabaal open en dicht  worden gegooid. Het plaatsje naast mij werd bezet door een jonge man en vrouw met een kindje van net geen twee jaar schat ik. Werkelijk zoiets heb ik nog niet eerder mee gemaakt. Ongeveer elke minuut kwam er een zeurderige doordringende gekrijs uit dat kind en dat bleef maar doorgaan tot dat ze eindelijk in hun gesloten busje gingen slapen rond half twaalf. En vanochtend om half acht startte het kind zijn programma van gemiddeld een schreeuw, krijs of soms huilpartij elke minuut gewoon weer opnieuw. Af en toe ging de vrouw een stukje met het kind wandelen en was ik en de rest van de omgeving even verlost van het gezeur. Dat kinderen af en toe vervelend zijn is normaal en ook acceptabel maar er zijn grenzen. Blijkbaar voor deze mensen niet want even later kwam  de vriendengroep die elders op de camping stond gezellig met een hoop lawaai bij mijn buren eten. En ze kwamen met hun auto’s die met ronkende motor voor mijn tent en die van de buren werden geparkeerd. Nee, op deze camping moet je niet zijn voor je rust, de mensen hier houden absoluut geen rekening met de ander campinggasten. En nu had ik net besloten om hier nog een dag te blijven om wat te gaan wandelen in de omgeving. Ik heb geen haast want ik ben bijna op mijn eindbestemming en verder doorrijden vandaag was niet handig. In de wijde omgeving en misschien wel heel Spanje zitten alle hotels/hostels vol en campings voorzover open en te vinden zijn druk bezet. Het is aanstaande dinsdag een nationale feestdag dus iedereen neemt maandag vrij en heeft zo een lang weekend om er op uit te trekken. De camping die ik op het oog had is onbereikbaar, telefoon is afgesloten en e-mail adres niet te vinden en de website vermeld verder ook niets. Dus ik neem de gok niet om voor een gesloten op volle camping te komen staan die ook nog een ver van mijn route af ligt. Morgen ga ik naar Teruel een stad op ongeveer 40 km waar ik de laatste hotelkamer voor een nog enigszins redelijke prijs heb weten te bemachtigen  en daarna naar een camping waar ik zeker terecht kan. Daar is het beslist een stuk warmer s’nachts dan hier want vannacht was het weer erg koud. Ik lig in mijn slaapzak met extra kleren aan en de capuchon diep over mijn hoofd getrokken. Het ontbijt voor mijn tentje gaat in een driedubbele laag kleren en ik zie hier ook iedereen in dikke winterkleren voorbij komen. Het lijkt wel wintersport. Maar vanaf een uur of tien  s’ochtends als de zon doorbreekt en ook mijn plekje bereikt wordt het gelukkig snel warmer.