Een goede daad

Gisteravond heb ik een het hostel waar ook een kleine eetzaal was nog wat gegeten ondanks de stevige maaltijd die middag . Vaak is er weinig keus bij eenvoudige restaurants en hebben ze alleen het dagmenu. Hier ook dus maar weer een dagmenu maar dan wel de keuze uit zoveel mogelijk lichte gerechten. Het werd een salade, gebakken vis en een luchtig toetje. 

Maar dan  merk je wel dat je in een wat kwalitatief minder hostel zit. In vergelijking met de maaltijd die middag , voor de zelfde prijs, was bijzonder matig. Ook het personeel loopt er wat armoedig bij rond. Een oude man , waarschijnlijk de eigenaar, ziet er uit als een lompenboer, met zijn te ruime versleten kleding waarbij de broek met een soort touw als riem  om hoog gehouden moet worden. In onverstaanbaar Spaans mompelt die wat als hij de poort naar het achtererf voor mij opent om mijn fiets te parkeren tussen de enorme partij rotzooi die daar links en rechts tussen een paar landbouwmachines ligt. Maar goed de fiets staat ogenschijnlijk veilig al is de omgeving een soort opslag van afgedankte artikelen. Het ontbijt  s’ochtends was een tegenvaller. De vrouw achter de bar, waarschijnlijk de vrouw van de lompenboer en op de zelfde wijze gekleed, was wat kortaf en onvriendelijk toen ik naar het ontbijt vroeg. Er was koffie en verder wees ze naar een bak op de bar waar achter glas wat verpakte koekjes en cakejes lagen. Die sop je dan in je koffie en dat is je ontbijt. Dus ik was snel klaar en vroeg weg.

Het was niet zo koud als de dag ervoor, ongeveer 9 graden en een klein beetje miezer die na een klein uurtje al helemaal stopte. De rest van de dag bleef het bewolkt met flink wat wind die ik af en toe goed mee had maar ook wel eens flink tegen. De route was best wel saai of ik raak verwend wat ook mogelijk is. Lange rechte wegen met veel vals plat door de heuvels met links en rechts veel  lege akkerbouw velden. Wel zag je in het landschap af en toe een afgeplatte heuvel, een soort Tafelberg, die met uitstek geschikt waren voor kastelen, forten en tegenwoordig windmolens. Ik kan me zo voorstellen dat El Cid met zijn mannen elke avond zijn kamp opsloeg op zo’n tafelberg want je hebt een goed uitzicht over de omgeving en je hebt je mannen snel in een rondom liggen bij een vijandelijke aanval.

Na precies 100 km kwam ik aan bij mijn nieuwe hostel in Següenza.  Bij mijn lunch maakte ik weer dezelfde fout als een paar dagen geleden. De bij het dagmenu geserveerde hele fles koude wijn dronk ik voor 2/3 op alsof het bier was. Het komt door de temperatuur maar ook de dorst na het fietsen dat die zo lekker  naar binnen glijdt. Dus op mijn kamer lag ik weer bijna 2 uur in diepe rust tijdens een siësta. Na enige moeite dwong ik mezelf tot een wandeling in het dorp naar het hoog gelegen kasteel en via een route buitenom weer terug. Met een beetje beweging werd mijn hoofd weer helder. Op het pleintje voor de kathedraal werd ik aangesproken door een man die heel beleefd en schuchter voor geld voor eten vroeg. Normaal zie je dit soort zwerverachtige types in de grote steden en negeer ik ze of zeg gewoon nee. Maar deze man had toch iets specials. Hij schakelde al vrij snel over in vlekkeloos Engels toen hij merkte dat mijn Spaans erg beperkt was. We hadden een heel gesprek onder ander over hoe hij in deze situatie terecht was gekomen maar ook over andere zaken. Hij kende Nederland goed ,had er een tijdje gewoond en sprak zelfs enkele woorden Nederlands. Uiteindelijk nodigde ik hem uit voor een drankje en kocht iets te eten voor hem. Ik denk dat we wel bijna twee uur met elkaar hebben gesproken. Toch wel grappig om met een compleet vreemde onverwachts een heel aangenaam en beschaafd gesprek te hebben  over van alles en nog wat.  Hij was ook zeer dankbaar voor het eten en zeker ook het gesprek en drong verder ook niet aan voor meer. Voor mij was het ook een leuke afwisseling om een gesprek met iemand te hebben en het voelde ook aan als een goede daad.