Andalusische vis schotel

Het was vandaag in vergelijk met gisteren rustig weer. Half bewolkt en een matige wind die ik ook nog eens het merendeel van de rit in de rug had. Er was maar een min puntje namelijk het was erg koud. Toen ik vertrok was het 3 to 4 graden. Ja, daar had ik niet op geteld met mijn fietskleren. Ik dacht Spanje altijd warm en op zijn minst s’ochtends een beetje fris. Maar dit zijn bijna diepvries temperaturen en dan vertrekken in de korte broek met de korte zomer handschoentjes en shirt met inzet mouwtjes is iets wat je niet lang vol houdt. Al snel zocht ik mijn lange zomer handschoenen op ergens onder in de tas en deed ook mijn regenjack als extra laag aan. Dat hielp wel iets maar het bleef koud. Heuvel op ging nog wel want je fiets je dan toch een beetje warm maar afdalen was gelijk bibberend op de fiets maar je stuur wel blijven vasthouden. Heel langzaam werd het een beetje warmer en tegen twaalf uur konden de lange handschoenen en de regenjas uit maar nog wel een windjack aan. Over het landschap valt niet veel te vertellen. Het waren weer veel niet al te hoge heuvels met veel akkerbouw en later dacht ik zelfs in Brabant te zijn zo vlak, mais velden en met hier en daar kippen en varkens fokkerijen met bijbehorende stank. 

Ik kwam om twee uur aan na bijna 5 uur onafgebroken fietsen in het plaatsje El Burgo de Osma. Eerst maar even eten dacht ik voordat ik het hostel ga zoeken. Maar dat viel nog even tegen. Ik loop een restaurant binnen nadat ik mijn fiets op slot en vast gemaakt had aan een regenpijp en stap meteen de eetzaal binnen om een plaatsje te zoeken. Ik vond het als erg druk want aan de bar stonden veel mensen te wachten. Fout natuurlijk want ik moest me eerst melden bij de opper serveerster die de boel in het restaurant bestierde als moeder overste. Alles is bezet maar je kunt een nummer krijgen en achter aansluiten in de rij aan de bar, na ongeveer 20 minuten komt er een tafeltje vrij, zei ze. Oké dacht ik geef me maar een nummer en ondertussen kijk ik even naar een ander restaurant in de omgeving. Tja veel was er niet, het was niet voor niets zo druk in dat restaurant. Dus maar terug en mijn beurt afwachten. Ja, en dat is een van de nadelen als je alleen bent want dan geven ze je geen tafel waar 4 personen of meer aan kunnen zitten. Dus het wordt meestal een klein tafeltje ergens in de hoek, vlak bij de bar of bij de deur zodat bij elke gast die binnen komt of weggaat je kunt opstaan om de deur dicht te maken want het tocht en is koud. Ik begrijp die mensen niet dat ze niet een beetje meer opmerkzaam kunnen zijn voor wat ze zelf met hun nonchalant gedrag andere mensen hinderen of lastig vallen.Dan nog maar niet te spreken over de mensen die met asociaal lawaai s’avonds of zelfs s’nachts het hostel/hotel binnen komen en dan vrolijk nog even de tv luid aanzetten terwijl het merendeel van de hotelgasten al op één oor ligt.

Maar goed nadat ik door moeder overste een klein tafeltje ergens in de hoek kreeg aangewezen na ongeveer een half uur wachten kon ik gaan eten. Het was er natuurlijk niet voor niets zo stervend druk. Het eten was goed en als je eenmaal een plaats had dan ging alles razend snel. Het bedienend personeel onder toezicht van moeder overste  liep bijna letterlijk de benen onder hun lijf vandaan. Ik had als voorgerecht een gefrituurde Andalusische vis schotel besteld. Dan denk je aan een paar gefrituurde stukjes vis maar nee het was een groot bord vol met een berg aan garnalen, mosselen, sardientjes ,inktvis en soort witte vis en wie weet wat er nog meer tussen zwom. Een hoeveelheid, ik schat tussen de zes en zeven ons, waar je als hoofdmaaltijd al een hele kluif aan zou hebben. Maar goed ik had bijna vijf uur gefietst en moet morgen weer dus ik stouw alles naar binnen en daarna zonder probleem de hoofdmaaltijd een portie vet  varkensvlees met friet, het nagerecht ook nog eens en het geheel afgeblust met een paar biertjes.

Goed volgeladen reed ik vervolgens de laatste 2 km voor vandaag naar mijn hostel dat ik telefonisch had geboekt en geen idee van had hoe het eruit zou zien. Aangezien het in vergelijk met de andere hotels in het plaatsje goedkoop was verwachte ik er niet al teveel van.  Het hostel voldeed aan mijn verwachtingen en meer zal ik er nu niet over zeggen want als ik over hotels en hostels begin te schrijven ben ik wel even bezig. 

Het mooie van een fietstrektocht is dat je elke nacht ergens anders slaapt en dat dat iedere keer weer een verassing is hoe dat er uitziet. De ene keer valt het mee de andere keer valt het tegen. Morgen is er weer een nieuwe kans en hopelijk valt het dan weer mee.