Extremadura

Vanochtend ben ik uit Zafra vertrokken voor een tochtje van ongeveer 80 km naar Mérida dacht ik wat eindelijk maar 70 km bleek te zijn. Dat is al de tweede dag op rij dat het ongeveer 10 km minder ver is dan gedacht. Dat is best wel eens fijn als het meevalt en zeker hier in Extremadura is het een stuk gemakkelijker fietsen dan tussen Valencia en Sevilla.

Extremadura is heel anders dan ik me had voorgesteld. Dat komt natuurlijk ook door de naam van het gebied. Dat betekent  zoiets als extreem zwaar in het Spaans. Net zoals gisteren is het weer licht glooiend terrein met uitgestrekte velden maar nu niet goudgeel gras of aarde maar volledig beplant met olijfbomen, druivenstruiken en andere voor mij onbekende bomen. Ik heb vandaag urenlang en kilometers lang alleen maar van dit soort beplantte akkers gezien.  Veel was zo te zien net aangeplant. Volgens mij heeft Frans Timmermans hier zelf op zijn knieën gezeten en is begonnen met zijn plan voor miljoenen nieuwe bomen aan te planten in de EU. Ik zie ondertussen ook dat de ene druivenstruik niet de andere is. Er zijn veel verschillende kleuren struiken die ook nog eens op verschillende manieren worden geplant en ondersteunt. In het landschap vindt je dan af en toe een groot complex waar de druiven of olijven worden verwerkt. Grote tanks met waarschijnlijk olijfolie geperst uit de olijven en ook tanks en vaten waar de geperste druiven ofwel wijn wordt opgeslagen. Er rijden de nodige grote tankauto’s over de smalle wegen om het geheel af te voeren naar de hongerige en dorstige klanten. Wat ik niet begrijp is hoe de boer zijn eigen stukje land of akker herkent. Het is hier zo uitgestrekt en lijkt allemaal zo op elkaar en er is geen enkel markering dat voordat je het weet je het land van je buurman staat te bewerken.

Op mijn fiets verslind ik de tientallen kilometers door deze uitgestrekte olijf en druiven jungle. Gelukkig ligt er om de 20km ongeveer wel een dorp of stadje waar je even kunt stoppen voor een kopje koffie of colaatje.

Over mijn fiets ben ik overigens uiterst tevreden. Ondanks dat die volhangt met een flinke hoeveelheid bagage is die zo stabiel als maar mogelijk. Bergaf op volle snelheid geeft die geen krimp en ligt vast op de weg zonder trillingen. Alleen bij harde wind van opzij moet ik voorzichtig zijn want de tassen vangen veel wind en krijg je hetzelfde effect als rijden met dichte wielen op een racefiets bergaf. De Rohloffs naaf doet uitstekend zijn best en het verzet is net voldoende om nog een helling  met af en toe stukken van 9 tot 10 % op te rijden. Steiler kan wel maar dan echt voor korte duur.

Nu was mijn plan om in Mérida op een camping te gaan staan. Maar de recensies over deze camping op internet waren zo slecht dat ik mijn rustdag daar niet wou gaan door brengen. Ik heb nu een klein appartement voor 2 nachten gehuurd in Mérida en heb opeens alle luxe die ik langzaam weer was ontwend zoals koelkast, fornuis, koffiezetapparaat en elk ander denkbaar huishoudelijk apparaat, zithoek met tv, twee slaapkamers en badkamers zodat ik keuzes heb. Het is net  of ik weer thuis ben. Ik kan en mag nu ook zelf mijn eten klaar maken en kan even twee dagen zonder de restaurants en bars leven.

Gelukkig ook niet te lang anders wordt het weer moeilijk om mijn ritme van de afgelopen weken op te pikken. Morgen dus niets doen behalve het stadje verkennen. Een attractie heb ik al gezien want als uit mijn raam hier kijk zie ik de oude Romeinse arena liggen waar de gladiatoren en de ruiters elkaar de koppen insloegen. Volgens mij heeft Ben Hur hier nog gereden met zijn tweespan met kar. Mérida was blijkbaar een belangrijke vestiging in de Romeinse tijd en dan moet je voor het publieke vermaak natuurlijk wel iets te bieden hebben zoals onder andere een arena. Eens kijken of ik nog wat sporen kan terug vinden van al die helden uit die tijd.