Buen Camino

Vanochtend weer  het gebruikelijke ritueel: tassen inpakken, alles naar beneden sjouwen inclusief de fiets en beneden de fiets opladen. Een ontbijtje was deze keer gemakkelijk want bij het hostel aan de andere kant van de straat lag een restaurant van dezelfde eigenaar en die was al op tijd open. De eigenaar stond zelf achter de bar en maakte de koffie en ontbijt. Het was maar een chagrijnig mannetje want er kon nog geen vriendelijk woord of lachje van af. Hij keek nors en zei niet meer dan strikt noodzakelijk. Als je iets vroeg duurde het even voordat hij reageerde maar met een zekere vertraging kwam hij in beweging. Zijn hostel en restaurant had hij verder prima op orde. Bij het ontbijt ontmoette ik nog 3 andere fietsers, een Nederlands echtpaar op weg naar Malaga hun eindbestemming na maanden fietsen door Europa en een man uit Wales die uit Santiago kwam. Ze gingen dus alle drie de andere kant op dan ik. Uiteraard werden  er wat ervaringen uitgewisseld en verder is het dan tot ziens en goede reis verder.

Aangezien ik nu weer op de Camino naar Santiago zit hoor ik weer regelmatig de kreet Buen Camino, een gebruikelijke groet aan de pelgrimsganger. Want dan ben ik nu opeens weer want ik zit op de weg naar Santiago del Compostela. Deze keer vanuit het zuiden van Spanje maar er zijn vele pelgrimspaden die naar Santiago leiden. Je ziet ook weer overal de bekende bewijzeringsbordjes met de Jacobs schelp erop staan. Echter ik zal deze keer niet helemaal naar Santiago gaan maar iets eerder afbuigen naar Burgos.

Het landschap veranderd weer naar licht glooiend met oneindig lichtgele en goudkleurige velden en de Camino kronkelt erdoor heen. Het zijn daardoor veel kleine en relatief korte klimmetjes. Af en toe kom je langs een boerderij waar ze koeien of varkens hebben. De varkens hoor je al van een afstand ruzie maken om het beste plekje in de modder en als een groot mannetje een brul geeft en uithaalt met zijn bek vol tanden stuift het geheel uit een en heeft hij de modderpoel weer even voor zich alleen. Vandaag is een gemakkelijke dag voor mij , een korte afstand van iets meer als 50 km , om een beetje te herstellen van gisteren. Ik ben ook toe aan een rustdag want ik fiets nu al twee weken onafgebroken elke dag. In de volgende plaats of die daarna afhankelijk van het onderkomen wat ik daar ga vinden ga ik dus een rustdag pakken. 

Sneller als verwacht kom ik aan in het plaatsje Zafra. Een mooi Spaans plaatsje en er ongeveer  uit ziet zoals ik de dorpjes in Colombia ken. Een centrale plaza ingericht als park met daarom heen wat winkeltjes, bars en hotel en hostels en de nodige bedrijvigheid. Op de pleintjes is het gezellig met niet teveel mensen. In de rest van het dorp is het stil en zie je geen kip. Tussen drie en zes uur op het heetst van de dag trekken de meeste mensen zich terug in hun huis en gaan alle luiken en deuren dicht. Het hotel is oké maar hier blijf ik geen twee dagen mede omdat ik de hele middag en avond door het dorpje heb kunnen lopen en het wel gezien hebt. Het is wel bijzonder mooi met meerdere leuke pleintjes, parkjes en uiteraard kerken, kloosters kapelletjes en de gebouwen zijn vaak eeuwen oud.

Ondertussen schiet ik al aardig op met mijn reis want ik ben bijna halverwege volgens de oorspronkelijke planning. Het kan zijn dat daar nog een kleine verandering in komt maar dat beslis ik pas over een paar dagen.