Een late lunch

Gisteren had ik een rustdag en dat was best lekker. Alhoewel rustdag ik heb toch een wandeling van minstens drie uur gemaakt door het stadje Mérida. En volgens zoveel steden is de stad het middelpunt van de wereld.Ik heb  zelfs  een kaartje gekocht, wel met korting voor pensionada en 65 plusser, om alle historische Romeinse sites in het stadje te mogen betreden. Mérida was in de Romeinse tijd blijkbaar een van de grootste vestigingen in Spanje. Ik heb dus een hele hoop oude stenen, beelden etc. gezien. Nu zijn stenen meestal oud maar dit waren door Romeinse slaven op elkaar gezette stenen en gevormd tot prachtige arena’s, theaters, circus en badhuizen. Ook complete huizen met kamers , keuken en mooie mozaïeken vloeren waren voor een deel nog intact. Als je dan in het circus (Circo Romano) staat, in mijn laatste verslag noemde ik het nog arena, raak je toch wel onder de indruk van de afmetingen. Een voetbal stadium is hier niets bij want de afmetingen van dit enorme veld met tribunes aan 3 zijden is 533 meter bij 114 meter. Je ziet de race voor , de menner met een twee- of vierspan die vanuit de startbox tegelijkertijd met nog een tiental andere renners starten voor 7 rondes om het enorme veld. De renstallen hadden hun eigen fanclub en op de tribunes zaten duizenden toeschouwers. Dan heb ik nog het Theater, de tempel, en de arena bezocht. In de arena vochten de gladiatoren. Ook was er nog een site waar huizen, badhuis, begraafplaatsen e.d. was bloot gelegd. 

Vanochtend moest ik mijn mooi appartementje alweer verlaten. Na de boel een beetje te hebben schoon gemaakt en mijn fiets te hebben nagekeken en opgeladen vertrok ik vol nieuwe energie naar een nieuwe bestemming.

Maar dat was helaas maar voor korte duur want na een uurtje was ik al helemaal gesloopt. Ik reed vol tegen de harde wind in vals plat op en dat bleef maar eindeloos doorgaan. Ik ging niet veel harder dan 12/13 km per uur terwijl het aanvoelde als rijden op een dijk met windkracht 6 vol tegen. Na 13 km veranderde ik iets van richting en werd het gelukkig een stuk minderen na een stuk onverhard kwam ik op een mooie niet al te brede glad geasfalteerde weg langs een kanaal. Het bleek een irrigatie kanaal te zijn.

Een heel stelsel van irrigatiekanalen was hier mee verbonden en daarmee werden de akkers links en rechts bewaterd. De weg liep strak langs het kanaal en aan een kant van het kanaal en aan de ander kant van de weg stonden naaldbomen. Dus mooi beschut voor de wind en grotendeels in de schaduw voor de zon. Ik heb minstens 30 km langs dit kanaal gereden toen ik voor mijn route moest  afbuigen. Je zag duidelijk het effect van dit irrigatiesysteem want alle aanliggende velden en akkers waren prachtig groen en stonden vol met gewassen. Op sommige plaatsen werd er volop geoogst zoals bijvoorbeeld tomaten die met grote snelheid van de struiken de aanhangwagens van de pluk machine in werden geblazen.

In het plaatsje waar vervolgens doorheen kwam zaten een paar mensen midden op de straat koffie te drinken voor een bar. Ik ben er maar bij gaan zitten want ik was ook toe aan een kopje koffie en een tosti. De bar eigenaar had gewoon een hek op de straat geplaatst en daarachter was nu blijkbaar zijn terras. De mensen die er zaten waren ook Nederlanders op de fiets maar gingen de andere kant uit. Dus we konden elkaar vertellen wat we de komende km tegen gingen komen.

Ongeveer 25 km later zag ik mijn bestemming het plaatsje Trujillo liggen in de verte. Dan denk ik ben er zo maar dat viel tegen. Het was nog bijna 15 km en weer veel wind en vals plat dat mijn snelheid behoorlijk verminderde. En na elke heuvel en of bocht denk je nu zal ik er wel bijna zijn maar het leek wel of het stadje mee verplaatste en gewoon even ver weg bleef. Je kijkt nog eens op de kaart, op je afstand meter en begint dan de km die je nog moet af te tellen. Uiteindelijk kom je toch aan in het stadje maar toch een stuk  later dan je had verwacht. Maar nu het hostel nog vinden. Het is echt zo’n middeleeuws stadje boven op de heuvel met een kasteel op de top en enkele kerken hoog gelegen. De uiterst smalle straatjes hebben allemaal als wegdek klinkertjes, tegels of plavuizen en dat rijdt bijzonder oncomfortabel. Het hostel dat ik geboekt heb ligt ergens in het doolhof van deze straatjes die steil naar boven en beneden gaan en ook nog eens een éénrichtings verkeer bewijzering hebben en op sommige plaatsen afgesloten zijn wegens werkzaamheden Uiterst irritant en zelfs met googlemaps en mijn gps in de hand blijf ik rondjes rijden in de stad en passeer ik waarschijnlijk diverse malen mijn hostel zonder het te weten. Door het lange zoeken kom ik laat aan en zit om vier uur s’middags nog te lunchen. De rest van de middag en avond zal benutten om het stadje te bekijken.