De verlopen camping

Vannacht heb ik redelijk geslapen alhoewel ik tot een een uur of twaalf moest wachten tot de Spaans kindertjes klaar waren met hun op en neer rennen en gegil en ze eindelijk door hun ouders naar binnen werden geroepen. Hier in Spanje verloop het dagelijkse ritme gewoon wat anders. Toen ik rond tien uur klaar was met mijn avond maaltijd in het plaatselijke restaurant begon het net vol te lopen. 

Vanochtend heb ik bij mijn tent ontbeten. Ik had nog wat brood en beleg over en geen zin om te wachten op de bakker die ergens tussen negen en tien langs zou komen op de camping. Dus om negen uur zat ik al weer op de fiets voor een korte tocht deze dag. Ik had een camping gevonden op ongeveer 75 km afstand. Het landschap veranderd al snel van mooi groen bergachtig en rotswanden in uitgestrekte glooiend tot heuvelachtig landschap. Hele velden met treurige zonnebloemen die hun kopjes lieten hangen en je met donkere ogen aankeken. Langzaam verder verdrogend en verbrandend wachten ze op het moment dat ze geoogst zullen worden. Wat ze hier nu van maken vraag ik me af; veevoer of zonnebrandolie? Halverwege mijn tocht haal ik langzaam twee fietsers . Het blijken ook twee Hollanders te zijn op weg naar Malaga en dat vanuit Nederland. Ook op een Koga fiets beladen met ortlieb tassen. Geen kampeerders maar overnachten in hostels en hotel. Ik heb even een stukje met ze op gefietst maar opeens liep hun route anders als de mijne en plotseling was het weer tot ziens.

Na  nog twee uurtjes fietsen kom ik aan op de camping.Een camping in verval en die duidelijk zijn beste tijd had gehad net zoals de twee wat oudere vrouwtjes die de zaak bestieren. Het ligt ook overal ver vandaan dus je bent wel aangewezen op de faciliteiten die ze hier hebben. Na een douche in een oude  caravan met een douche in de kast die verassend goed was omdat de douches in de gebruikelijke ruimte geen warm water hadden mag ik op een terras gaan zitten voor een maaltijd. Een terrasje met tegels die zijn verkleurd en waar de stukken uit zijn en links en rechts as en peuken  liggen. Op de afgebladderde muren die ooit roze waren en waar elektriciteits leidingen eindigen in het niets hangt ook een luidsprekertje waar Julio Iglesias achtige muziek uitklinkt. Spaans smartlappen mijmerend over verloren liefdes en het harde leven. Maar onder het genot van een maaltijd met een biertje is het prima toeven hier op het terras in de schaduw. De maaltijd waar overigens geen keuze in mogelijk was bestond uit een geel gekleurde soep met veel aardappelen en twee gehaktballen en een soort bonen. Zeer voedzaam en best lekker. De tweede gang waren gebakken aardappeltjes in heel veel olie met twee varkenslapjes. Toch wel makkelijk; eten wat de pot schaft dan hoef je niet na te denken over wat je zult nemen. Na twee biertjes voel ik de behoefte aan een siësta weer opkomen.

En morgen wordt een probleem want er zijn geen campings voorlopig op de route en eigenlijk voorlopig ook geen hotels of hostels. Ik moet me nog even beraden wat ik zal doen.