Een lange en saaie route

Over vandaag valt niet zoveel te vertellen maar voor de continuïteit toch maar een kort verslag. 

Vanochtend ben ik op tijd vertrokken van de camping Pantapino na een ontbijt met een oud stuk brood wat ik kreeg. Wachten op vers brood duurde me te lang. Het half tot uurtje wachten duurt hier meestal twee keer zolang.

Na bestudering van mijn geplande de route en raadpleging van allerlei sites was het duidelijk dat er geen camping te vinden was op een afstand tussen de 50 en 130 km. Zelfs een betaalbaar en beschikbaar hotel of hostel was niet te vinden Dus ik heb maar gekozen voor een stukje af te wijken van mijn route en ben naar Albacete gefietst. Nu dat was de meest saaie route ooit. Lange rechte wegen met niets te zien dan aan weerszijden lege velden  met af en toe wat druiven struiken of een groot gebouw voor agrarische doeleinden. Eindeloos ging dat maar door met een bewolkte hemel gelukkig anders was je hier helemaal weg gebrand. In het begin had ik nog een beetje wind van achter maar later veranderde dat in wind schuin tegen. En dan duurt meer dan negentig kilometer fietsen met bagage erg lang. Met de die grote tassen met bagage vang je ook extra wind. Kwam er een vrachtauto van achter  voorbij kreeg ik een boost naar voren. Kwam er een tegemoet dan kreeg ik een flinke klap te verduren en moest het stuur goed vast houden. Onderweg ben ik nog even een dorpje ingereden om een koffietje te drinken en een broodje te eten. Dat broodje was nog niet zo gemakkelijk want de Spaanse Schone achter de bar wou me maar niet begrijpen. Grote zwarte ogen met wimpers van hier tot Tokio en een lijf waar ik minstens drie keer in zou passen maar geen geduld met niet goed Spaans sprekende fietsers. Gelukkig stond een mannetje op die zowel Spaans als Engels sprak en me even hielp. Aangekomen in Albacete lag het hostel aan de ander kant van de stad en moest ik de hele stad door kruisen. Ik had al de hele dag ruzie met mijn gps die me steeds maar terug wou sturen en wou laten omrijden. Dat krijg je als je het apparaat de route laat bepalen. Nu in de stad was dat helemaal hopeloos , dus heb ik het maar uitgezet en op gevoel gezocht met af en toe een blik op de kaart en dat lukte ook prima. Normaal heb ik de route wel voorbereid maar ik was compleet van mijn geplande route af. Morgen moet ik ook weer de stad door en een flink stuk fietsen voor ik weer op mijn geplande route zit.

Het hostel is oké, de kamer in de kelder is een beetje smoezelig en donker maar het is er lekker koel. Er is een mooi zwembad waar ik nu lekker bij zit en dit aan het schrijven ben.Eten en drinken kun je hier niet maar de vriendelijke eigenaar gaf me een grote fles Fanta omdat ik tegen hem zei dat ik nogal dorstig was. Later kreeg ik nog een kop koffie. Maar om te eten zal ik toch echt weer op mijn fiets moeten stappen want restaurants liggen niet op loopafstand. Een hostel  voor morgen heb ik geboekt want een camping is voorlopig niet in zicht.