Toeval?

Toen ik vanochtend nadat ik mijn fiets had opgehaald in de garage van het naast gelegen tankstation en vertrok uit het hostel was het behoorlijk koud, ongeveer 9 graden. Dat had ik toch niet verwacht voor Spanje maar met mijn mouwstukken en een windjack is het zelfs in de korte broek goed te doen. Eerst heb ik nog een uitstekend ontbijt gehad , een buffet zodat je kon blijven gaan en jezelf helemaal vol laden voor de komende rit. Dat was na het avondeten die dag ervoor wel een verassing want dat was bedroevend slecht. Ze serveren alleen een dagmenu en wat dat dan is is maar afwachten. Terwijl de ober in een rap tempo de keuzemogelijkheden bij de verschillende gerechten in een onverstaanbaar Spaans opnoemt moet jij je keuze maken terwijl hij ongeduldig met schrijfblokje en pen in de hand voor je neus staat te wachten. Ik vraag nog bij de verschillende gerechten wat het precies is maar veel verder als een verklaring dat varken of rundvlees vlees, kip of vis krijg ik niet.

Als voorgerecht dan maar groente dacht ik dat is gezond. Kreeg ik een bord vol met grote snotgaar kapot gekookte spruiten met hier en daar een sprietje ham.Zelfs de kleur groen was er uit gekookt en als je er alleen maar naar keek  vielen ze al uit elkaar. Het hoofdgerecht was ook geen succes. Het was varkensvlees maar dan van die slappe melige gehaktballen zonder smaak. Maar ik heb al zoveel goede maaltijden gehad en geen honger geleden dus ik moet niet zeuren dacht ik. 

Het was vandaag weer genieten van de veranderende landschappen nadat ik windmolen land met meer windmolens dan ik ooit had gezien, was uitgereden. Ik kwam weer op de vlakten waar je mijlen ver kon kijken en dat veranderde langzaam naar glooiende kale heuvels met links en rechts veel akkerbouw waar het groen langzaam weer tevoorschijn kwam. Kilometers en uren lang geen kip op de weg te zien en ik heb misschien 5 auto’s  gepasseerd de eerste twee uur voordat ik door de eerste grote plaats reed. Je voelt je hele stukken alleen op de wereld .Later liggen er ook heuvelruggen waar veel grotten in te zien zijn. Dat waren waarschijnlijk allemaal grotwoningen en enkele lijken zelfs nog bewoond want ik zie ergens een zonnepaneel staan. Toch ook weer niet helemaal meer van het stenen tijdperk dan.

Na een rustige rit terwijl ik op me heen kijk en mijn benen het werk doen kom ik in een gehucht  Torquemade terecht. Hier heb ik een hostel geboekt. Een rustig slaperig dorpje met een paar kroegen en een hostel. Met verbaasde blikken volgen de mannen die met een biertje in de hand voor de plaatselijk kroeg staan mij terwijl ik incheck en mijn fiets en bagage naar binnen toe sleep. Ik krijg een klein maar gezellig zolderkamertje en een stuk beter als vaak de grotere kale hotelkamers. Na de lunch maak ik een wandeling door het dorp en dat blijk toch nog een paar verassingen te hebben. Een mooie oude stenen brug die naar een oude kerk leidt en waar nog een standbeeld staat van de vrouw, geboren in dit gehucht, die blijkbaar nog koningin van Portugal is geweest.

Morgen fiets ik naar een camping bij Burgos. Na contact met Johan Coenen, een van mijn fietsmaten bij WvEde, blijkt hij samen met Inge zijn vrouw heel dicht in de buurt te zitten en gaan we ons treffen op de camping waar zij ook naar toe komen aanstaande vrijdag. Toeval vroeg Johan zich af of toch een goddelijke beschikking omdat we ons allebei op de Camino de Santiago del Compostela bevinden. Nou als je eenmaal het grote wierookvat in de kathedraal van Santiago heb zien bungelen bestaat er geen toeval meer.