Tapas bar

Vanochtend heb ik het mooie stadje Ronda verlaten en ben op weg naar Sevilla maar eerst nog een tussenstop In El Coronil. 

Al snel was ik de stad uit en kwam op een prachtige route terecht namelijk een oude spoorbaan die door het landschap kronkelde ver van alle drukte, grote wegen en steden. Het is een fiets en wandelpad verder is er geen verkeer toegestaan. En wandelaars en fietsers kom je er maar weinig tegen.Ook wel begrijpelijk want je moet nogal een stuk lopen of fietsen wil je dit in je route opnemen.  Net zoals over de Ojos Negros die ik een tijdje geleden heb gefietst loopt de route heel geleidelijk op en af en dat fiets erg prettig. Ik heb wel door tientallen tunnels gereden die  meestal wel verlicht waren.Maar ik heb zelf ook nog altijd goede verlicht op de fiets. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat deze mooie spoorlijn hebben opgeheven. De reden is waarschijnlijk omdat er nu vlakbij mooie asfaltwegen zijn verschenen die met EU geld zijn aangelegd. Ik heb ook al verschillende malen over een stuk prachtige gladde en breidde  asfaltwegen gereden waar nauwelijks verkeer over rijdt. Wel staat er een bord aangelegd met EU gelden. Blijkbaar zijn er niet veel criteria voor de subsidie voor dit soort wegen behalve dat er een bord met vermelding EU gesubsidieerd moet staan.

Het laatste stuk van de route vandaag was minder mooi omdat ik een stukje moest afwijken van mijn route om een hostel te vinden. Ik kwam via een drukke verkeersweg in het gat El Coronil terecht en kwam aan tegen einde lunchtijd. Ik dacht eerst maar even eten voordat ik het hostel opzoek maar geen restaurant te vinden in dit plaatsje. Na bij enkele bars te hebben gevraagd of ik er iets kon eten werd ik steeds naar een ander plaats gestuurd. Van het kastje naar de muur zeg maar. Allemaal wisten ze het wel waar je nog kon eten maar niemand had het goed. Een mannetje bij een bar dat iets van een salade zat te eten bood zelfs zijn eigen salade aan. Blijkbaar zag ik er zo hongerig en wanhopig uit. Maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Ik heb het dorp wel drie keer rond gereden en uiteindelijk kon ik in een bar wat tapas krijgen. Daar dronk ik gelijk maar een paar biertjes want ik was toch vlak bij mijn hostel. 

Het was echt zo’n bar waar de locals even binnen lopen en aan de bar hangen om een biertje en borrel te drinken, wat te ouwehoeren en een tapa te eten. Het waren ook overwegend mannen die er zaten en sommige met de literfles bier voor zich en duidelijk niet meer inzetbaar voor andere werkzaamheden dan later terug naar huis  te kruipen. Aangekomen in het hostel kreeg ik van de uiterst vriendelijke eigenaar een fles koud water en een koud biertje. Tja dat was een echt welkoms biertje en dat heb ik toch maar gelijk opgedronken want warm laten worden is zonde. Na een flinke fietstocht, wat eten en drie biertjes moest eerst toch een kleine siësta  houden.

Ik ben benieuwd of ík vanavond wel een tent kan vinden waar ik iets fatsoenlijks te eten kan krijgen.