Regen

Wat kunnen de dagen toch verschillend zijn. Eergisteren in Granada zat ik s’avonds om tien uur nog gezellig buiten bij 25 graden te eten op een Plaza met een hoop volk en waar je nog in de rij moest staan om een tafeltje aangewezen te krijgen. Maar gisteravond zat ik alleen in een donkere eetzaal terwijl het buiten hard regende in een hotel waar geen of nauwelijks gasten waren. Alleen de een paar mensen, de familie die de tent runde, zaten samen aan een tafeltje niets doen  behalve af toe een blik op de tv of het mobieltje.Ik nam maar weer het menu, veel andere keuze was er niet, net zoals ik  die middag daar na aankomst had gedaan.Wel een iets andere selectie van de gerechten van het 3 gangen menu. En voor €10 was ik weer klaar met een drankje en koffie toe. 

En vanochtend dan op pad terwijl het buiten pijpenstelen regende. Gelukkig heb ik een goed regenpak maar uiteindelijk wordt je toch nat. Als je je een beetje inspant en dat moet wel bergop loopt het water aan de binnenkant van je regenpak bijna net zo hard naar beneden als aan de buitenkant. Mijn waterdichte schoenen zijn ook niet zo waterdicht. Het water loopt het langs mijn benen via de sokken de schoenen in en na een tijdje is het soppen. Maar goed niet zeuren gewoon doorfietsen het wordt vanzelf wel weer een keer droog. Na dik twee uurtjes begon het inderdaad minder te worden en ging het geleidelijk van miezer over naar droog. Ik ben wel erg blij met mijn schijfremmen op mijn huidige fiets. Ik herinner me nog de angstige momenten die ik meemaakte op mijn oude fiets met velgremmen tijdens mijn fietstocht in Ecuador toen ik in de stromende regen aan het afdalen was op een weg die meer op een rivier leek. 

Onderweg heb ik niet veel foto’s kunnen maken want met natte vingers is het lastig om je mobiel te bedienen. Het landschap was weer opvallend anders. Het leek wel of de natuur Sinterklaas had gespeeld en rotsblokken en stenen als snoepgoed over de velden en akkers had uitgestrooid. De boertjes die hun akkers willen ploegen en bebouwen zijn er maar mooi klaar mee. Al eeuwen lang verzamelen ze het spul en  bouwen ze er o.a.muurtjes van.

Maar de mens is nog veel erger. Op de fiets rijd je constant langs de kant van de weg en zie je ook alles wat in de greppels en vluchtstroken ligt. Werkelijk wat een ongelofelijke puinhoop maken we ervan. Duizenden blikjes, flesjes , lege plastic zakken liggen er langs de wegen aangevuld met van alles en nog wat zoals o.a.wieldoppen, volle vuilniszakken , kledingstukken, bouwafval en nog veel meer. Veel mensen vinden het blijkbaar nog normaal om tijdens hun autoritje het raam open te draaien en de rotzooi maar naar buiten te gooien. Het is beslist niet van de fietsers want die zie je hier bijna niet. Ik zelf neem altijd alles mee zelfs het kleinste snippertje papier.  Jammer genoeg is er niemand die de rotzooi langs de weg opruimt want daar heeft niemand belang bij. 
In het laatste dorpje voor mijn bestemming vandaag had ik nog een ware beproeving.Door een bijzonder mooi dorpje ging het smalle weggetjes van klinker steentjes super steil omhoog. Op een gegeven moment zag 17 % op mijn tellertje als maximum staan. Ik begrijp nog niet dat ik dat nog kon trappen. Gelukkig was dat een kort stukje maar het ging toch verder boven de 11%. Bovenaan gekomen stond Maria in  het kapelletje te wachten, Met een weesgegroetje bedankte ik haar dat ik het gehaald had en kon beginnen aan mijn beloning de afdaling.