Insecten

Vannacht is het behoorlijk te keer gegaan, het was echt noodweer. Het kwam met bakken de hemel uit met af en toe een klap onweer en bliksem. Het was dus een goede beslissing om niet te gaan kamperen.

Vanochtend tijdens het ontbijt kwam ik de twee fietsers uit Nederland ook weer tegen. Niek en Lydia zijn van ongeveer dezelfde leeftijd als ik en hebben ook veel gefietst in Europa. Bij het volgende hostel zien we elkaar waarschijnlijk weer en onderweg kom ik ze ook nog twee keer tegen.

Voordat ik vertrek pas ik mijn route nog een beetje aan want ik wil na mijn ervaring na het laatste noodweer met de modder op de onverharde paden dit deze keer vermijden. 

Ik pak mijn fiets uit de schuur waar de drankvoorraad staat. Dit is nu al de zoveelste keer dat die bij de sterke drank mag staan en ik hoop dat die niet verslaafd raakt. Meestal is een veilige plek voor mijn fiets geen probleem. Hij komt te staan in een garage, schuur, patio,of apart kamertje en wanneer er echt niets is staat die gewoon bij mij op de kamer. 

Onderweg zie ik dat de wegen goed nat zijn met de nodige plassen, de beken staan weer onder water en de anders droge rivierbeddingen beginnen ook alweer vol te lopen. Water is leven en alles komt weer tot leven in dit vaak droge land. Ook de insecten hebben een goede dag want met honderden vliegen  ze in formatie rond en proberen ze mij in mijn ogen te vliegen. Ik denk dat het de mieren zijn die uitvliegen want met echte vliegen heb ik een andere ervaring waarover later meer. Ik moet mijn bril opzetten anders blijf ik bezig met ze uit mijn ogen te plukken. In de lucht hangen dreigende soms hele donkere wolken maar het blijft droog op een enkele spetter na. Op de flanken van de heuvels en bergen hangen nog de nevels van het verdampte regenwater. Zo heeft elke dag zijn eigen gezicht en kun je genieten van de verschillende kanten van de natuur.

Op aanraden van Niek rijd ik toch nog even langs een oude Romeinse Triumph boog. Ik weet niet voor welke held deze is gebouwd maar ik vond het bouwwerk wat tegen vallen en ik denk dat de vereerde held niet in de top drie stond. Maar de omweg was toch de moeite waard alleen al om het landschap langs de uitgestrekte en verlaten weg daar naar toe met bemoste stenen en bomen. Daarna peddel ik rustig door naar mijn bestemming die dag, een stad genaamd Béjar, over een stille en rustige secundaire weg terwijl rechts 20 meter boven mij de auto’s jachtig voorbij razen over de vlakbij gelegen autobaan. Wat een verschil van reizen toch; het rustig fietsen over mooie en stille wegen met prachtige natuur aan beide zijden en af en toe stil te staan voor een foto of het gejakker over de autobaan om zo snel mogelijk ergens te zijn en de gewonnen tijd, door hard te rijden,  te gebruiken door gestresst aan je werk te gaan.

In het laatste plaatsje voor Béjar pak ik nog een extra klim. Omdat ik de de route had aangepast was die blijkbaar op meerdere plekken veranderd en stuurde mijn Garmin mij naar rechts een stevige klim op. Boven aangekomen moet ik een gravelpad in en ik besluit dit maar niet te doen. Ik verwacht omdat ik voor mijn gevoel al boven ben een flinke afdaling over gravel en dat doe ik liever niet. Later hoorde ik dat dit ook een oude spoorlijn was en had het dus gemakkelijk gekund want die lopen altijd heel geleidelijk omhoog of omlaag. Maar ik ging dus terug over de weg met als gevolg dat beneden aangekomen ik op nieuw een flinke klim krijgt maar nu de andere kant op om uiteindelijke  op hetzelfde punt uit te komen. Ik was kwart over twee bij het appartement maar mocht pas om half vier naar binnen met mijn elektronische sleutel. Die had ik gekregen bij het online inchecken. Het leek wel of ik incheckte bij voor een vlucht bij een vliegmaatschappij. Ik heb toen maar eerst even een welkoms biertje gedronken en wat gegeten in het stads centrum.