Granada

Gisteravond heb ik nog lekker gegeten in het hostel in Los Banos en nog een gesprek gehad met twee fietsers uit Engeland die op hun gravelbikes een tocht van een week maken. Met daarop de speciale bikepacking tassen, dus weinig ruimte en  niet veel spullen mee. Ik keek daar toch wel even jaloers  naar. Ik voel me zwaar , log en breed op mijn fiets met 6 tassen. Een paar maanden geleden reed ik ook nog zo rond samen met Bas mijn zoon in Colombia. Maar al ben je een stuk lichter het blijft zwaar want automatisch gaat de snelheid iets omhoog en je rijdt met de gravelbike ook  moeilijk begaanbare padden.

Vandaag maakte ik het me zelf extra zwaar want ik reed verkeerd. In het hostel zou een ontbijtje om half negen mogelijk zijn maar er was niemand te zien en naar tien minuten wachten ben ik vertrokken en heb in het volgende dorp een barretje op gezocht om te ontbijten. Maar mijn gps was plotseling gestopt in dat dorp. Het was ook een dorp met allemaal hele kleine nauwe kronkelige straatjes. Je had dus al snel niet meer in de gaten waar je was. Toen ik weg reed zag ik een bordje Granada en dacht oké dat is de goed richting. Echter na ongeveer 7 km en een flinke klim kwam ik er achter dat ik niet meer op die route zat en mijn gps ook niet meer gestart had. Het was een route voor automobilisten naar Granada via de autobaan. Dus maar omgedraaid en terug naar het dorp waar ik vandaan kwam.
Gelukkig was Granada niet zo ver want ik had gepland om daar rond twaalf uur aan te komen. Ik was er nu kwart voor één in het hostel. Na een douche had ik de hele middag en avond om Granada te verkennen. Ik was hier al een keer eerder geweest en hoefde niet zo nodig weer de Alhambra te bezoeken. Aansluiten in de rijen toeristen die langzaam naar binnen schuifelen en de vooral lege ruimtes , voor zover ik me herinner, volgens een bepaalde route doorlopen en dan op elke hoek een foto maken. Het is voor mij toch vooral de omgeving, de tuinen en de aanblik van het gehele complex  die indruk maken.

Ik heb het centrum met de vele mooie pleinen bekeken, de kathedraal en langs de Santa Anna onder langs de Alhambra  gewandeld. En terug door de Arabische wijk over de pleintjes San Nicola (hoog en laag) met daarbij steeds een prachtig zicht op de Alhambra en later de gehele stad. Op het hoogste pleintje San Nicola was het druk vooral omdat daar een paar zigeuners hun zangkunsten vertoonde. Dat trekt toch altijd veel mensen aan en enkele raken zelfs helemaal in extase. Een meisje in een ruime plooibroek met een hippie achtige  uiterlijk deed een poging om de typische zigeuner en Spaanse flamingo achtige dansstijl te imiteren. Het was een leuke poging maar ze moet nog veel oefenen en niet zoveel dromen. Graag had ik nog even naar de Sacromonte gelopen. Daar vindt je onder ander de grote waar vroeger een aantal bekende Spaanse zigeuner families woonde en ook hun bekende dans en zang cultuur vandaan komt. Echter ik had de puf niet meer en het was ook erg warm. Dus door de smalle met kinderkopjes bestraatte straten liep ik vervolgens weer terug naar de stad. Alle terrassen op de pleinen zaten weer bomvol met voornamelijk toeristen die gezellig aan het borrelen of eten waren.

Terug in mijn hostel op mijn mini één persoon kamer, waar net een bed en stoel in paste maar toch nog altijd groter dan mijn tent, probeerde ik mijn reis voor de komende dagen weer te plannen.Het volgend  doel is Ronda wat ik in twee dagen wou fietsen. Maar dat is gezien de afstand en het gebrek aan beschikbare  en betaalbare hostels, hotels en campings niet te doen. Dus dat heb ik nu over drie dagen verdeeld. Mijn geplande rustdag stel ik voorlopig nog even uit. S’ ochtends op tijd vertrekken en dan niet te laat aankomen geeft ook voldoende rust voorlopig.