Gesloten camping

Vanochtend heb ik vroeg afscheid genomen van het hostel  “Zoete dromen” zoals het heette in het Spaans.  Eerst nog met de hele boel weer die verschrikkelijke trappen af maar gelukkig is naar beneden toe altijd nog gemakkelijker dan naar boven. Sevilla uitrijden ging vrij ook gemakkelijk maar dat  kwam natuurlijk ook omdat het nog vroeg , kwart over acht om precies te zijn en het zaterdag was. Na een tijdje rijd je de voorsteden van Sevilla uit en veranderd het landschap langzaam. Het is vrij kaal en dor en licht heuvelachtig. Langs de kant van de wegen vindt je verdorde cactussen die zo droog, zwart en in elkaar verschrompeld zijn dat het wel grote spinnen die boven elkaar zitten lijken.  Het wegdek bestaat voor een groot deel uit gebarsten asfalt door de droogte hier afgelopen seizoen, dat het wel een krokodillenhuid lijkt. Als je er over heen rijdt klinkt het als een tegelpad met losse tegels.  Dat is niet zo vreemd natuurlijk want we zijn in het zuiden waar het afgelopen maanden extreem warm en droog is geweest.  Langzaam rijd ik Andalusië uit en Extremadura een nieuw provincie in. De wegen over de heuvels blijven op en neer gaan en er komt geen eind aan het op en af rijden lijkt wel. Als ik boven aan kom op de top van een heuvel krijg ik even een flinke vaart maar dat  is voor korte duur. Het lijkt wel of ik aan een elastiek zit. In volle vaart ga ik naar beneden maar snel voel ik alsof er iemand aan me trekt en kom ik tot stilstand tenzij ik volop in een lage versnelling ga bij trappen.   

Plotseling kom ik op een glad stuk weg en uiteraard staat er weer een bord door de EU gefinancierd aan de kant van de weg. Helaas na een tijdje komt er een eind aan en mag ik weer krokodillen plat rijden. 

Ik zit inmiddels op de Zilverroute ofwel route de Plata, een bekende pelgrims route vanuit het zuiden van Spanje naar Santiago de  Compostela. Ik heb mijn reis door Spanje in drie delen opgesplitst: ten eerste van Valencia de route bij  Terquel oppikken die van Gerona naar Sevilla loopt en daarna de zilverroute die richting Santiago de Compostela loopt. Tenslotte de El Cid route maar daarover later meer.

Mijn doel vandaag was een camping ongeveer 6 km voor Monosterio echter daar aangekomen bleek de camping al enige tijd gesloten te zijn terwijl dit niet op hun site vermeld stond.  Maar daar kwam ik pas achter toen ik op de camping stond.  Het was overigens nog niet zo eenvoudig om daar te komen. Ik zag de weg liggen waaraan de camping lag maar ik kon  er niet op komen. Ik moest een stuk terug rijden om achter de weg balustrade te komen en daar over een soort voetgangerspad verder te gaan om over een wandelpad met trappen op de weg te komen waaraan de camping lag. Ik zag het al gelijk namelijk het zag er erg verlaten uit en geen caravans, campers en tenten maar toch maar even het terrein opgereden. De schilder die daar ergens aan het werk was zei dat ze bezig waren met renovatie en dat de camping al een hele tijd gesloten was. Waarom dat niet op internet stond wist hij ook niet. Tja er zat niets anders op dan maar verder te rijden naar het dichtstbijzijnde dorp Monosterio en daar een hostel te zoeken. Dat ging gelukkig erg gemakkelijk en ik kon al snel na een douche mijn welkoms biertje gaan drinken in een van de plaatselijk bars .Maar het was toch weer een lange een zware rit en enkele tegenvallers.

 In de bar  zie ik ook drie Spanjaarden volop pratend en bier drinken zitten.  Als ik een paar uur later terug ga om daar iets te eten zitten ze er nog en duidelijk iets meer aangeschoten dan daarvoor.. Omdat er ook een fiets met bagage bij stond vroeg ik wie de fietser was. En toen ik later zei dat ik ook fietsend door Spanje ging was het ijs gebroken en moest ik bij hun komen zitten en gelijk werd er een biertje voor me besteld. Dat werd later nog aangevuld met de Spaanse tegenhanger van de Italiaanse limoncello. De één duidelijk de prater bleef maar lullen, de ander die ook een paar worden Engels spraak gooide er af en toe wat Engelse kreten tussendoor terwijl de derde probeerde met zijn telefoontje Nederlands Spaans en omgekeerd te vertalen wat natuurlijk belachelijke vertalingen op leverden.  Al met al een grappige vertoning en niet alles wat werd gezegd werd begrepen maar dat maakte niet uit want we hebben veel gelachen. Uiteindelijk moest ik me toch losmaken van ze, wat niet zo eenvoudig was, want ik wou nog wat eten voordat de keuken sloot. Het was al tien uur geweest voordat ik eindelijk iets kon bestellen.