Het opgeblazen vogeltje van Medellín

Colombia is het land van cocaïne, drugskartels en duizenden geweldsmisdaden per jaar en Medellin, de op één na grootste stad van Colombia, wordt nog steeds gezien als een van de gevaarlijkste steden van de wereld, waar het cocaïnecentrum van de wereld was gevestigd en waar de meest gezochte terrorist en cocaïnebaron Pablo Escobar zijn domicilie had. Escobar is inmiddels vermoord en de cocaïnehandel heeft zich voor een deel verplaatst naar Cali. Medellín is weliswaar nog steeds geen veilige stad, maar het is niet meer zo gevaarlijk als de media in de laatste decennia willen doen geloven.

Medellín ligt in een vallei en wordt omringd door bergen. Wil je de stad uit moet je van ongeveer 1400 m over de omringende toppen van 2500 m. De temperatuur is hier het hele jaar aangenaam zo rond  de 24 graden maar kan ook aardig oplopen bij veel zon.

In deze stad waar ik nu voor de 4e keer ben, heb ik nu ruim weer een week rondgelopen. Het is een stad van grote tegenstellingen. Je hebt een soort klasse indeling van de verschillende wijken beoordeeld op oa voorzieningen, ligging, wegennet,soort bebouwing. In een wijk klasse 6 wonen de rijken en betaal je ook voor nutsvoorzieningen het meeste. In klasse 1 betaal je bijna niets maar woon je dan ook in een krot op een soort vuilnisbelt ergens op een helling. Dat zijn uiteraard ook de meest gevaarlijke plekken in de stad en kun je beter niet als buitenlander met een dikke portefeuille en dure telefoon rondlopen. 

Als je de stad binnenkomt vanaf de bergen rondom zie je dat de bebouwing langzaam omhoog kruipt tegen de bergwanden aan. De ondergrond is natuurlijk niet erg stabiel en zijn er nauwelijks wegen. Hier wonen de allerarmsten en regelmatig kunnen ze hun hut samengesteld uit afvalmaterialen elders opbouwen na te zijn weggespoeld door regen of een aardverschuiving. Verder na beneden begint een rode zee van bakstenen huisjes afgedekt met golfplaten vaak vol met wasgoed wat ligt te drogen. Het lijkt wel of ze hier de rode baksteen hebben uitgevonden. En dan weer iets lager maar nog steeds op de hellingen liggen de enorme torenflats. Ook hier gaat het wel eens mis en is er een gebouw ingestort door het niet naleven van bouwvoorschriften en corruptie.  In het centrum van de stad op het vlakke gedeelte is het vooral laagbouw met hier en daar een hip hoog modern kantoorgebouw. 

Afgelopen week hebben we verschillende winkelcentrums bezocht. Deze liggen in de dure wijken en zijn enorm groot met de meest exclusieve winkels, eetpleinen bioscopen en kinderspeelplaatsen. Als je uitstapt uit je auto in de parkeergarage denk je naast een bus te staan maar het blijkt een van de vele super del luxe SUVs hier te zijn. Eentje waar moeder met haar dikke kont in het zachte leer wegzakt en de verwende kindertjes net het nieuwste speelgoed achter op de bank hebben uitgepakt en met een ijsje in hun hand papa zitten te vervelen. Ook de kerststal ontbreekt hier niet in het winkelcentrum en is levensgroot met bewegende beelden. De drie heiligen maken continue dezelfde spastische bewegingen en Maria en Jozef blijven maar naar rechts en links kijken in afwachting van de engelen. Uiteraard staat het winkelend publiek in de rij voor een foto met deze heilige familie. 

Wat een verschil met het centrum van Medellín waar de het gewone volk hun inkopen doet. Hier krioelt het van de mensen en je moet jezelf erdoor heen vechten met je handen op je eigendommen om te zorgen dat er niets per ongeluk in verkeerde handen blijft hangen. Geen SUV’s maar handkarren en eigen gemaakte kraampjes met allerlei koopwaar zoals groenten, sokken, t-shirts, schoenen en uiteraard veel eetkraampjes. Ook veel goedkope namaak producten. Iedereen staat luid schreeuwend en vaak ook nog met behulp van een geluidsinstallatie zijn producten aan te prijzen. In de restaurants kun je een goedkope daghap krijgen. De goede en duurdere restaurants liggen in de betere wijken. Hier geen rijke stinkers maar stinkende arme sloebers. Hier en daar liggen ze in de goot, op een bank of onder een brug met wat vodden om hun lijf en die een eeuwigheid geleden misschien een druppel water en zeep hebben gezien. 

Je hebt wel een aantal mooie plekken in het centrum zoals het Botero plein waar alle dikkers in de vorm van meer dan levensgrote beelden staan opgesteld. Iets verder weg vindt je in de wijken mooie parken, de botanische tuin, musea en bijzondere gebouwen. Je hebt nog een ander mooi plein met enkele beelden van Botero. Hier vindt je ook het opgeblazen vogeltje door de FARC of een andere strijdende partij. En dit hebben ze laten staan als herinnering aan de periode van geweld in Medellín.

Met de kabelbaan naar boven naar het park St Helena is een belevenis. Je ziet de stad en omgeving vanuit de hoogte en scheert over de vele golfplaten daken en kijkt in de woningen die langzaam maar zeker steeds slechter worden als je hoger de berg opkomt. Als je uitstapt onderweg in een van de hogergelegen wijken valt op dat in de omgeving van de kabelbaan veel huizen zijn opgeknapt en dat er publieke voorzieningen zijn gerealiseerd. Maar je moet niet verder deze wijken inlopen wat dat geeft een heel ander beeld en is ook gevaarlijk. Wel is opvallend dat de mensen hier ook allemaal beschikken over een mobiele telefoon. Blijkbaar is dit toch een soort eerste levensbehoefte gevolgd door een hippe spijkerbroek met veel ventilatiegaten. In de armoedige huizen staat een grote tv en vaak een enorme geluidsinstallatie waar je de golfplaten mee van het dak af kunt blazen. 

Over deze stad valt uiteraard nog veel meer te vertellen maar we laten het hier voorlopig bij. Vanavond wordt oud nieuwjaar hier gevierd en dat zal wel een gekkenhuis worden, zeker gezien de inleidende feesten en vuurwerk afgelopen week.

Morgen vertrek ik weer op de fiets samen met Bas naar Manizales.

Ik wens iedereen een prettige jaarwisseling en alvast een gelukkig nieuwjaar!!