Aankomst in Medellin
24 december 2017 - Medellín, Colombia
Gisteren ben ik na een reis van ongeveer 1450 km en 16100 hm aangekomen in Medellin.
Ik had vrijdag in Cisneros een rustdag genomen en een beetje later opstaan alhoewel ik zoals elke dag voor zes uur wakker ben. Na een ontbijt een beetje door het dorp gewandeld en gekeken waar ik een pad kon vinden wat naar boven de bergen in leidt. Ja hoor een straatje omhoog wat langzaam een keienpad wordt en bij een open plek waar wat kippen rondscharrelen verandert het in een zanderig pad. Hier staan ook al een paar muilezels vol bepakt klaar voor de reis naar boven. Het ziet er veel belovend uit en ik ga het pad volgen. Al snel wordt het pad smal en meer een goot waar net twee hoefjes van de ezels in passen. Het is net een kloof zo uitgesleten en diep ligt het pad in het omringende landschap. Het gaat steil omhoog en na een tijdje wordt het iets breder en wordt het afwisselend een keienpad of een zandgeul. En uiteraard komen de ezels of paarden, ik weet niet welke van beide het zijn, me tegenmoet. Ik moet me tegen de zijkant van de kloof opstellen anders wordt ik door het paardenlijf meegesleurd. Die stoppen echt niet als ze eenmaal in de loopmodus staan. Ook de expeditie die beneden klaar stond komt me voorbij. Ik had deze keer mijn fietsenschoenen maar niet aangedaan om verder schroefverlies te voorkomen. Dat werd dus zand en paardenstront tussen mijn tenen in mijn open teva’s. Het was een prachtige wandeling en je waande jezelf midden in de jungle zodra de ezels uitbeeld waren. Deze paden worden natuurlijk gebruikt om de hooggelegen finca’s te bevoorraden. Op een gegeven moment kom ik bij een wildwater rivier uit en daar heb ik een wankel bruggetje overgestoken waarna ik besloot om terug te keren om op tijd voor de lunch in het dorp te zijn. De bedoeling was ook dat het een ochtend wandeling bleef.
Cisneros is een leuk dorp iets afwijkend van het normale concept van een Colombiaans dorp. Dat komt opdat dit een dorp is waar een oud spoorstation het middelpunt is waar alle straten omheen zijn geconcentreerd. Het treinstation is al lang niet meer in gebruik omdat de spoorlijnen in Colombia in de jaren vijftig en zestig bijna allemaal na invoer van de auto uit Amerika en aanleg van wegen zijn verwaarloost en niet meer gebruik zijn. Hier liggen de rails nog wel maar daar staat de levensgrote kerststal en kerstverlichting op en wordt gebruikt als wandelpromenade. Het is een gezellige drukte hier in het dorp. Vooral s’avonds zit of loopt iedereen buiten en klinkt er uit elke bar en restaurant muziek. Ik drink natuurlijk ook ergens een biertje. De bareigenaar maakt een praatje met me en zodra het over Holland gaat komt het voetbal ter sprake. Vol leedvermaak laat hij me nog even weten dat Nederland en Italië niet meedoen aan het WK. Hij staat zo dicht tegen me aan te blèren dat het speeksel om mijn oren vliegt. Ik heb maar geen tweede biertje genomen om een verdere douche te voorkomen.
Op zaterdag dus mijn laatste fietsdag voor mijn eerste reisdoel Medellin. Bas zou mij tegenmoet komen rijden om vervolgens samen het laatste stuk Medellin te rijden. We hadden halverwege afgesproken in Barbosa. Maar ruim 10 km daarvoor al komt er opeens een fietser op me afgestormd en stopt voor mijn neus. Bas was op tijd vertrokken en door de voor hem aflopende weg Barbosa ruim eerder gepasseerd. Het is natuurlijk erg leuk om ergens midden in Colombia je zoon te ontmoeten. Dus samen naar Medellin gefietst na een korte stop in Barbosa. Medellin is een mega stad met de voorsteden ongeveer 4 miljoen inwoners. Je rijdt de stad binnen over een drukke autobaan over zo’n 15 km. Voor een deel ligt er zowaar een fietspad langs. Gelukkig denk ik want dan heb je wat minder last van het voorbij razende verkeer. Maar het concept fietspad is hier bij de ontwerpers en ook gebruikers nog niet helemaal duidelijk. Bij elke zijweg en uitrit heb je geen voorrang en omdat het fietspad wat hoger ligt moet je een schuin vlak af en weer op. Als je die op snelheid neemt zou je gelanceerd worden. Op sommige plekken ontbreekt zelfs het schuine vlak en heb je een flinke stoeprand. Omdat er geen stoep voor voetgangers is lopen erop sommige stukken ook veel mensen en automobilisten gebruiken het als parkeerplaats. En sommige ijverige ondernemers bouwen een tent op het fietspad om hun handel daar aan de man te brengen. Het wordt tijd dat de ontwerpers eens in Nederland komen kijken. Maar het positieve is dat ook hier langzaam maar zeker het gebruik van de fiets wordt gestimuleerd. Op de zondagen worden delen van autobaan afgesloten om mensen de gelegenheid te geven daar te fietsen.
Zo nu maar eens een dikke week uitrusten bij Bas en Carolina. Op 2 januari gaat de reis verder. Dus even geen verhalen.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe en Ik wens iedereen fijne feestdagen.
Wij Wensen jou, Bas en Carolina hele gezellige kerstdagen en een voorspoedige reis verder in 2018.
Groetjes Gé
Als ik ‘s ochtends opsta is er bijna steevast een nieuw reisverhaal; ik kijk er inmiddels al naar uit. Wat een geweldig indringende manier van beschrijven heb je, tot en met de kleinste details maak je je volgers deelgenoot van je belevenissen. Mannetjes hier en mannetjes daar, van feestje naar feestje met af en toe nog tijd voor een biertje. Het lijkt als lezer haast alsof je de reis zelf meemaakt, de sfeer proeft en de vermoeidheid echt beleeft, maar dan gelukkig zonder het fietsen, want daar moet je toch echt voor geboren zijn.
Afzien, zweten dat het water prikkend in je ogen loopt, vroeg opstaan om de zon voor te zijn en maar doorgaan: Chapeau!! Denk dat geen van je Atheneum-vrienden dit ooit in je gezien hadden toen je zo’n 45 jaar geleden met Crosby, Stills, Nash en Young-achtige “haircut” (als je er al een model in kon bespeuren) je kranten per Puch bij de mensen bracht.
Ge, ik wens je heel veel van jouw soort plezier, fietsplezier, toe, en laat de verhalen komen. Pas op met het vuurwerk daar rond de jaarwisseling, denk dat Pools vuurwerk daar niets zou voorstellen tenzij op een kinderfeestje bij Mc Donald, en hoop als je terugbent op een van onze vrienden-reunietjes nog veel meer avontuur te mogen opzuigen.
Geweldig.
Bedankt voor jullie leuke reactie met enkele verwijzingen naar het verleden. Ook een goed verhaal dus misschien moet je jullie belevenissen ook maar eens gaan opschrijven. Ik heb ook goede herinneringen aan Thailand en hoop nog eens keer terug te keren.
Ik wens jullie nog veel plezier daar en alvast een goede jaarwisseling. Groeten Gé
wat weer een mooi verhaal. Fijn dat je nu een deel kan samen fietsen en samen zijn met jouw zoon.
gr Robert