De dwaze buitenlander

Vandaag ben ik na ruim 97 km en meer als 2000 hm aangekomen in Cisneros een klein maar leuk dorpje. 

Ik verwachte een stevige rit vandaag en dat werd het inderdaad.  Vanuit het dal van de Magdalena weer omhoog. Ik vertrok rond half zeven zonder ontbijt uit Puerto Berrío. .Dat pak ik onderweg wel na ruim een uurtje fietsen. Het landschap is zoals ik ook aan de andere kant van de rivier heb gezien. Het lijken wel grote molshopen maar dan begroeid met gras met hier en daar een zanderige smal pad waar het vee overloopt. Er lopen hier koeien en paarden rond vaak bij de kleine plassen die verspreid tussen deze heuvels liggen. Langzaam maar zeker worden de molshopen hoger en meer begroeid met bomen. Ook de temperatuur stijgt en langzaam maar zeker en ik wordt gekookt. Het is minstens 36 graden en dan in de volle zon klimmen betekent zweten. Het zweet druipt van mijn voorhoofd af en ik heb mijn zonnebril al afgezet. Als ik die ophoud in de klim loopt het zweet in mijn ogen en dat prikt enorm.  Ik wordt langzaam uitgeknepen als een natte spons ondanks dat ik er af en toe wat water ingooi. Hier is bijna niet tegen op te drinken. Vanavond zuig ik me dan wel weer vol als een spons. Net als gister toen ik aankwam en er gelijk een flesje Colombiaanse bitter lemon, halve liter yugo (vruchtendrank), halve liter limonade en daarna nog twee biertjes binnen een uurtje ingoot. Toen was het vochtgehalte weer een beetje op peil. 

Onderweg is er weer van alles te zien. Alhoewel ik ben zelf blijkbaar ook een bezienswaardigheid. Ik rijd niet bepaald de toeristische route dus kom nogal door dorpen waar niet elke dag een bepakte buitenlandse fietser voorbij komt. Je ziet de mensen kijken, sommige zeggen goedendag , anderen reageren pas als jezelf wat zeg. Maar er zijn ook spontane aanmoedigingen of complimenten. Voor sommige is het de gebeurtenis van de dag. Je zult toch maar als zovele hier de hele dag op je gat op een stoeltje onder de waranda van je hut zitten omdat je niets beters te doen hebt dan te kijken naar het voorbijkomende verkeer. Komt er dan een bezwete buitenlander voorbij op zijn volgeladen fiets dan heb je gelijk het hoogtepunt van de dag te pakken. Meestal kijken ze verbaasd en denken ze waarschijnlijk wat een dwaas. De Colombiaanse zijn nogal lui aangelegd als het om verplaatsen gaat. Ze hebben daar toch een auto,motor of scooter voor. Alleen  de allerarmste die zich dat niet kunnen veroorloven lopen of hebben soms paard en wagen. Ja, er zijn ook fietsen maar meer van het vooroorlogse type, verroest, half werkende remmen en half vergaande banden. Die neemt geen Duitser meer mee en daar win je geen Tour de France mee. 

In het verkeer zijn niet alle automobilisten en motorrijders even vriendelijk. Aan de manier van toeteren kan ik ondertussen al horen wat ze bedoelen. Een keer kort toeteren; kijk uit. Een keer lang en hard toeteren: aan de kant en vlug een beetje ik moet erlangs. Kort meerdere malen toeteren is positief en aanmoedigend bedoeld: hallo, goed bezig.  Motorrijders steken vaak hun duim op en soms komen ze langs je rijden om een praatje te maken. 

Ik neem morgen een rustdag in dit dorp en probeer een wandeling in de bergen hier te maken. En zaterdag het laatste stuk naar Medellin. Als het goed is komt Bas me tegenmoet gefietst zodat we samen Medellin in kunnen fietsen.