Modder happen

Vandaag zijn we van Sonson naar Aguadas gefietst. Gisteravond en vannacht heeft het weer flink geregend. Dat betekent hier in de bergen dat kleine beekjes en stroompjes uitgroeien tot halve rivieren en de wegen overspoelen met troep en modder. Dus wij zagen de bui al hangen :  45 km over een onverharde weg waarvan ruim 1500 hm afdalen en 1500 hm stijgen.

En inderdaad het was een hel. Het afdalen met bepakking op een ongeveerde fiets over zo’n geitenpad is niet eenvoudig. Je stuitert alle kanten uit en de bepakking lijkt wel van je fiets af te willen springen. Je moet echt je weg zoeken tussen  de keien en kuilen met links en rechts de modder. Het is glad en op mijn trekkingfiets heb ik uiteraard wegbanden liggen die niet geschikt zijn voor dit terrein. Door het gerammel gaan je handen en polsen ook door het continue remmen behoorlijk pijn doen. Normaal daal ik af op mijn fiets met bagage met een gemiddelde tussen de 40 en 50 op de verharde weg terwijl nu ik niet eens aan 10 km/uur kwam. We hebben ruim 2 uur afgedaald. Op sommige stukken kon je niet om de diepe modderplassen heen rijden en moesten er door en een paar keer was dit zo diep en modderig dat we vast kwamen te staan. Bas zijn achter derailleur werkte niet meer door de modder dus maar een onderhoudsbeurt onderweg. Ik was blij dat we eindelijk onder waren bij een brug over de rivier en omhoog konden gaan rijden. Echter die blijdschap was maar van korte duur. De weg werd erg steil met stukken tot 17 %  en door de modder op de weg is het glad je moet dus goed sturen om een berijdbare baan op de weg te vinden. Je snelheid is zo laag dat bij een stuurfoutje je gelijk stil staat. Ik rijd dan bevoordeeld op een nog net berijdbaar randje met links en recht diepe geulen en modder en door een steen gaat mijn stuur naar links en ondanks tegensturen sta ik even later in de moddergeul stil. 

Wij hebben over de hele tocht van 45 km bijna 7 uur gedaan waarvan effectieve fietstijd 5 uur dat betekent een gemiddelde van iets meer als 9km/uur. Dat is een nieuw record maar niet een waar je blij van wordt. Ook mijn remblokken zijn half versleten op deze rit.

Maar ondanks de zwaarte van de tocht hebben we echt genoten zowel van de uitdaging dit te doen met bepakking over zo’n weg als van de geweldig mooie omgeving en fantastische uitzichten. 

Nu aangekomen in Aguadas op een hoogte van ruim 2200 meter in het hotel  hebben we er weer een bende van gemaakt. Met onze modderklompen en smerige fietsen klauteren  we de trap op het hotel in. Fietsen in het restaurant geparkeerd en onze zooi naar boven gesleept nog een verdieping hoger. Gelukkig voor ons werd er nog een stevige lunch geserveerd nadat we de modder  van ons lijf hadden gespoeld onder de douche.Ik hoop dat ze hier ook een zwabbervrouwtje hebben want dat wordt poetsen morgen als we vertrokken zijn.