De losgeslagen stier

Ik had gisteren een zware dag en die was zelfs nog een stuk erger dan ik had verwacht. Het begon s’ochtends al toen ik naar buiten keek en de wolken zag hangen in de bergen. Na afscheid te hebben genomen van de eigenaar die extra vroeg zijn bed was uitgekomen om mijn ontbijt te maken, ben ik om kwart over zeven vertrokken. De eerste twee uur bleef het gelukkig droog maar daarna begon de situatie snel te veranderen. Het wegdek veranderde van mooi asfalt naar een soort gerimpelde huid van een oude vrouw die jarenlang te lang in de zon had gelegen afgewisseld met een soort Edammer gatenkaas en lappendeken van stukjes asfalt. Het was vanuit het hostel gelijk klimmen en dat bleef maar door gaan tot de top op bijna 3200 meter. 

Onderweg maakte ik nog een spannend momentje mee. Er lopen hier nogal wat geiten en koeien over de straat , vaak onder begeleiding. Opeens zie ik een stier op me afkomen, al rennend met een touw om zijn nek waar een mannetje aan hing die probeerde de stier te stoppen. Gelukkig stond er een truck aan de kant van de weg geparkeerd en ik stuur vlug naar rechts om me daar achter te verschuilen voor het aanstormend geweld. Maar dan komt die stier alsnog de hoek om van de truck en blijft net voor me staan. Blijkbaar moest hij worden ingeladen  op de truck en werd hij net op tijd tot stilstand gebracht door het mannetje samen met een paar anderen mannen die bij de truck stonden. Ik ben maar weer snel op mijn fiets gesprongen en verder gereden want er kwamen nog meer op te laden koeien aan.

Ongeveer 500 meter onder de top werd de weg onverhard en ondertussen was het ook gaan regenen. Een onverharde weg zoals een zandpad is geen probleem maar een zandweg verhard met keien en scherpe grove kiezel en vol met kuilen is een ramp op een ongeveerde fiets met bagage. Omhoog ga je langzaam dat weet je maar bij een afdaling verwacht je een hogere gemiddelde snelheid echter dat lukt niet op dit soort wegen. Ook auto’s en trucks gingen met een snelheid van ongeveer 10 km naar beneden.

De motregen veranderde al snel in regen afgewisseld met periodes complete stortregens waar een normale douche niet tegen op kan en waterdichte regenpakken al snel door de mand vallen. De weg werd een modderpoel en het resultaat was dat uiteindelijk alles onder de modder zat. De temperatuur was ook al niet zo hoog boven de 3000 meter zo rond de 10-11 graden maar dat voelt door de regen een stuk kouder aan. Ik heb daarboven op een hoogte van 3000 meter wel 20 km door een natuurpark gereden waar ik helaas door de regen en slechte weg weinig van heb kunnen zien. Voordat ik eindelijk weer in de bewoonde wereld terecht kwam was ik al door al mijn reepjes heen en barste ik van de honger. Gelukkig kwam net op tijd een een wegrestaurant voorbij dat vol zat met voor de regen gevluchte voorbijgangers  en daar heb ik mezelf een beetje kunnen opwarmen en een warme hap genuttigd. Een restaurant, gezien de kwaliteit van de maaltijd, dat ik normaal gesproken niet zou aanbevelen. Maar  als je het koud hebt en honger hebt is dat niet van belang. Na bijna 10 uur onderweg te zijn geweest waarvan 8,5 uur fietstijd met 133 km en 2500 hoogtemeters kwam ik een uurtje voor het donker moe en erg vies aan in San Augustin. Alle tassen, kleding, schoenen en fiets waren een natte modderbende en ik had twee beurse plekken op mijn zitvlak van het constant stuiteren van mijn fiets op de slechte wegen.

Het is helaas niet altijd rozengeur en maneschijn en af en toe een beproeving hoort erbij. Ik weet nu ook dat ik Strava en andere routeplanners  in dit soort afgelegen gebieden voor wat betreft hoogtemeters niet kan vertrouwen. 

Vandaag blijf ik een dagje in San Augustin om alles een beetje schoon te maken en een beetje bij te komen. Ik heb nog een archeologische site bezocht waar ze afbeeldingen uit het Inca tijdperk hebben opgegraven. Bijzonder interessant maar na een stuk of 20 van die beelden met elk net een iets ander gezicht heb ik het wel gezien. Je kon nog naar de sites waar ze waren opgegraven wandelen waar nog meer beelden in originele staat waren te zien. Gezien de afstand en ook de dreigende luchten heb ik dat maar niet gedaan.

En morgen ? Als ik Strava mag geloven valt het wel mee maar ik weet het niet...... 

PS: Ik schrijf mijn verhaaltjes vaak half op mijn telefoon als ik ergens zit te eten en maak ze dan af in mijn hotel of hostel om ze vervolgens nog vlug te posten.De spellingscontrole en andere Nederlandse technische zaken schieten er wel eens bij in. Dat de iPad/iPhone af en toe ook de woorden veranderd helpt ook al niet. Dus hopelijk stoort het niet al teveel.