Ecuador

Orito heette het plaatsje waar ik vanochtend vertrok en ik ben alweer vergeten hoe het eruit zag zoveel indruk heeft het op mij gemaakt. Als er niet iets bijzonders is gebeurd of er was niets specials te zien kan ik de plaatsjes waar ik heb overnacht al niet meer uit elkaar houden.  Het is een van de redenen waarom ik verhaaltjes schrijf want dat houdt samen met een foto en kaart de herinnering levendig. Wat ik me wel herinner van Orito zijn zoals in vele dorpjes en steden de enorme hoeveelheid drempels die op de wegen lagen. Je denkt dat is logisch om het verkeer af te remmen in de straten van een dorp of stad maar dat is volstrekt overbodig omdat in de meeste dorpen en steden de wegen in het centrum zo slecht zijn dat je niet harder als met een slakkengangetje erover heen kunt gaan zonder dat je auto, motor of fiets compleet uit elkaar rammelt. Desondanks liggen er bij elke binnenkomende weg enorme drempels van verschillende soorten zoals de hoge gele heuvels waarop je met je fiets leuke sprongen kunt maken, een aantal achter elkaar geplaatste verhoogde gele betonstrippen waarop je wakker gerammeld wordt of  een netwerk van verhoogde stippen waar je doorheen probeert te sturen wat natuurlijk niet lukt en je vervolgens in onbalans brengt. In het noorden van Colombia lagen zelfs dikke kabels van gevlochten touw waar je een schip mee vast legt aan de kade op de weg. Wat ze hier al niet verzinnen om de vaart eruit te halen  en dat is op de grote wegen al niet veel anders. Een prachtige gladde brede asfalt weg veranderd  plotseling zomaar in een onverhard modderig keienpad waar het verkeer met een slakkengangetje van 10 km/ uur over heen kan. Door de vele aardverschuivingen is er ook vaak een rijbaan afgezet en wordt het verkeer uit de verschillende richtingen om beurt erover heen geleid.

De weg van Orito naar Nueva Loga in Ecuador was een weg over veel kleine heuvels een soort grote molshopen en bleef dan ook  continue op en neer gaan afgewisseld met stukken onverhard modderig keienpad. De op papier bijna vlakke weg was ongeveer honderd keer een viaduct op en af rijden. 

En dan de grens: ik had controles, papierwerk, stempeltjes, fouilleren  en snuffelhonden verwacht maar helemaal niets! Er stonden twee Colombiaanse douaniers op de weg die me niet eens aankeken en zo lieten passeren en aan kant van Ecuador was helemaal niemand te zien. Ik ben dus maar door gereden en dacht dat komt  een stukje verder nog wel. Maar nee hoor behalve een controlepost voor vrachtauto’s helemaal niets. Dat ging gemakkelijk dacht maar pas veel later realiseerde ik me dat ik nu ook geen bewijs heb dat ik Colombia uit ben en Ecuador ben binnen gekomen. Je bent zo gewend aan die grenspassages in Europa dat je daar niet bij nadenkt. Misschien mag ik nu Ecuador wel niet meer uit :(

Het weer blijft onveranderlijk bewolkt en regenachtig maar de temperatuur is hier wel aangenaam zo rond de 22/23 graden omdat ik weer erg laag zit op ongeveer 300- 400 meter. Gespetter en miezelregen worden afgewisseld met flinke buien. Dat betekent weer continue regenpak aan en uit  want je wilt in een temperatuur  van 20- 25 graden liever niet in je regenpak de zoveelste heuvel bezweet op fietsen. De motorrijders en scooters passeren mij in Zorro achtige zwarte capes die vanaf hun rug alle kanten uit fladderen. Deze zogenaamde regenkleding wordt dan nog aangevuld met plastic zakken om hun schoenen gebonden die het geheel een niet bijzonder flatteus aanzicht geven.

Nu dan Ecuador ! 

Wat is er anders? Voorlopig niets behalve dat je hier met dollars moet betalen. De huidige of vorige president heeft de dollar ingevoerd omdat die hem betrouwbaar en stabieler leek te zijn dan de eigen nationale munt. Hij wist natuurlijk nog niet dat Trump aan de macht zou komen in de U.S. anders had hij er misschien een nachtje langer over geslapen.

Vandaag had ik een rustdag in Nueva Loga en heb die gebruikt om kleren te wassen, mijn inmiddels vermoeide benen een dag rust te geven en ik heb een natuurpark bezocht. Aan de rand van de stad ligt een mooi natuurpark waar wilde dieren worden opgevangen die door mensen vaak als een soort huisdier zijn gehouden tot dat het niet langer ging of zieke en gewonde dieren. Ze worden opgeknapt en kunnen langzaam weer wennen aan hun natuurlijke omgeving. Het is heerlijk om in een oase van stilte en rust rond te lopen alhoewel de stilte juist de geluiden van de jungle laten horen. De knisperende, tjilpende, tikkende, fluitende, schreeuwende en nog vele andere vreemde geluiden die de insecten, de vogels en dieren maken aangevuld met de vochtige klamme atmosfeer en de geur van nat en rottend hout maken dat je je echt in de jungle voelt.

Verder is Nueva Loga een drukke grensplaats met weinig moois behalve misschien het oude half vergane door slecht onderhoud pretpark Loga Agria.

Morgen ga ik weer verder naar Quito en hoop daar binnen. 4 dagen te zijn. Ik heb dit laatste deel al over 4 i.p.v. 3 dagen verdeeld gezien de ervaringen van afgelopen dagen.

Tenslotte nog wat cijfers voor de statistieken:

Colombia 2715 km, 37306 hm, 49 dagen van huis, 32 fietsdagen (waarvan 2 dagen lokaal)