Hostel Nada

Gistermiddag ben ik aangekomen in dit bijzondere hostel. In dit gehucht heb je enkele hostels en de ene ziet er nog armoediger uit als de andere. Volgens mij als mensen hier een paar kamers over hebben en ze hebben zelf niets te makken dan hangen ze buiten een bordje hostel op. Van enige service die daarbij hoort hebben ze nog niet gehoord.Mijn hostel staat nu met stip op nummer één waar je niet wilt verblijven. Ik ben de naam alweer vergeten maar ik noem het Hostel Nada.Geen warm water, eigenlijk helemaal geen water, geen handdoek, geen zeep, geen WiFi, een gemeenschappelijke wc die ook de douche is maar geen wc bril, geen wc papier, wanden van papier zodat je alles kon horen wat de buren zeiden. Onbegrijpelijk dat hier nog meer mensen verbleven. Wat dan wel? Een bed in een af te sluiten hok en elektriciteit (handig voor opladen apparaten).Lekker basic heet zo iets. Maar goed ik hoefde mijn tent niet op te zetten en het koste maar € 4,- voor een nacht. 

Toen ik s’ochtends wakker merkte ik dat de diarree nog niet over was. Lekker op een wc zonder bril, papier en water. Hebben ze nog wat schoon te maken daar.Ondanks dat ik me nog steeds niet helemaal lekker voelde toch maar op pad. 

Zoals verwacht kwam ik de Canadese wereld fietser al snel tegen. Hij zat langs de kant van de weg waar hij net zijn bivak had opgebroken zijn fiets te repareren. Toch maar even een praatje gemaakt maar toen hij zei dat hij zo klaar was en mee verder zou rijden terwijl zijn hele uitrusting nog verspreid op de grond lag heb ik toch maar nee gezegd. Dat ging nog wel even duren dacht ik en ik voelde me niet lekker en dan de hele dag iemand om je heen die de oren van je kop lult had ik geen zin in. Dus tot ziens en tot ergens onderweg dan maar.

Het werd een pittig dagje. Weer over een hoogte van 4200 en daarna afdalen naar een stadje Uripa. Om bij mijn beoogde hotel te komen moest al slingerend door de plaatselijk zondags markt. Iedereen uit de buurt die nog wat groentes of andere etenswaar had te verkopen had zijn handel daar uitgespreid op een kleedje neergelegd  of op de handkar liggen. Wel gezellig die drukte maar niet gemakkelijk om met fiets met volle bepakking door heen te manoeuvreren. Het was de moeite waard want het  was een goed hotel waar ik gelijk heb ingecheckt. Er was een lekkere warme douche en daarna heb ik mijn fiets kleren uitgewassen en in de zon te drogen gehangen. In hun eigen restaurant heb ik vervolgens gegeten. Daar was het behoorlijk koud en iedereen zat met de jas aan. Dat is hier overigens overal zo. Ondanks dat het hier s’avonds en s’nachts  behoorlijk koud kan worden heeft volgens mij niemand verwarming. Gewoon een extra truitje en jas is de oplossing. 

Vandaag was mijn dag min of meer hetzelfde. Op tijd opgestaan en naar het ontbijt weer op pad voor de volgende klim naar bijna 4300m.  Ik ben geen fietsers meer tegen gekomen wel een paar prachtige uitzichten. Het landschap veranderd snel als je van ongeveer 3000 naar 4300 stijgt. Wat me verbaast is dat tot een hoogte van ongeveer 3900 ik nog steeds een soort akkerbouw zag. Blijkbaar wil er zelfs op die hoogte nog iets eetbaars groeien. In de afdaling kwam ik nog door een groene vallei die me deed denken aan het Europese berglandschap. Over het algemeen ziet het er hier heel anders uit. Vrij kaal, weinig bomen en bruine en andere kleuren groen ik gewend ben in de bergen. 

Ik ben nu aangekomen in een plaatsje Andahuaylas. Het hotel is oké maar het internet werkt blijkbaar even niet. Een storing en wanneer weer opgelost is onbekend. Dus ik weet niet wanneer ik dit verhaaltje kan posten. Zo is het hier nu eenmaal. Afwachten of er internet is en dan maar zien of het naar behoren werkt. Ik verwacht in Bolivia nog slechtere omstandigheden.

Dan wil ik iedereen bedanken voor de reacties tot nu toe. Ik lees ze allemaal en is ook nog een soort contact met thuis voor mij. Ik kan helaas niet op elke reactie persoonlijk gaan reageren. Dat kost eenvoudig te veel tijd en een dag is ook hier zo voorbij. Ook zal ik niet elke dag een verhaaltje schrijven omdat er natuurlijk niet elke dag iets leuks gebeurd en ik het misschien al eerder heb verteld.