Titicacameer

Vandaag weer eventjes de toerist uitgehangen. In Puno een stad gelegen aan het Titicacameer hebben we een dag rust genomen en s’ochtends een boottocht geboekt naar de drijvende eilanden op het meer.

Na een heerlijk ontbijt op de bovenste verdieping van het hostel met uitzicht op de stad hebben we de Peruanen weer eens versteld laten staan van onze eetlust. Als doorlopend uitgehongerde fietser moet je beginnen met een stevig ontbijt. De gereedstaande broodjes, jam, boter en vruchten moeten meestal al snel worden aangevuld. Voor de tocht zelf slaan we altijd voldoende snacks in.

Favoriet voor ons hier in Peru zijn de tabletten chocolade van Sublime, de Oreo koekjes en zoutige koekjes aangevuld met bananen en broodjes. Klinkt misschien niet zo gezond maar gelukkig fietsen we het er allemaal weer af.

Om tien voor negen moesten we beneden zijn voor het busje wat ons naar de boot zou brengen. Het busje was op tijd maar blijkbaar hadden andere gasten hier in de hostel moeite met klok kijken. Ook de andere gasten op te halen bij andere hostels namen het niet zo nauw met de tijd. De chauffeur reed maar wat extra blokjes om en zo  zagen wij nog een stukje  van de stad en een hoop opgewonden toeterende Peruanen in hun auto’s en busjes. 

Op de boot ging alles snel en voor dat we het wisten zagen we Puno langzaam verdwijnen terwijl wij het grote meer op stoomde. Al snel voeren we door de rietvelden links en rechts om na een half uurtje varen in een omgeving te komen waar talloze eilandjes gebouwd van riet lagen. Bij de controlepost kregen we een eilandje aangewezen waar we mochten aanleggen. De toeristenbootjes worden per toerbeurt verdeeld over de eilandjes zodat ze allemaal iets aan ons kunnen verdienen.

En dan stappen we op een van de eilandjes. Het heeft een diameter van ongeveer 50 meter en er staan een stuk of tien rieten huisjes en hutjes op. De ontvangst is heel hartelijk door de familie die dat eiland bewoont. De vrouwen zijn uitgedost in kleurrijke kleding die hun omvangrijke lichamen omvat. Heel opmerkelijk hoe dik deze vrouwen allemaal zijn op deze drijvende eilanden. Als ze te water zouden geraken blijven ze beslist zelf ook drijven. Van de super kleine visjes die een mannetje in het midden van het eilandje uit een in het riet gegraven gat probeert naar boven te halen kan het niet zijn.

Het eiland is opgebouwd uit eraan elkaar bevestigde rietkluiten die los zijn gekomen uit het meer. Deze worden vervolgens bedekt met meerdere dwars over elkaar geplaatste rietlagen. Het hele eiland drijft dus en beweegt als je er op loopt en als er golfslag is in het meer. Met een touw worden ze verankerd om te zorgen dat ze niet de volgende dag in Bolivia wakker worden. Het Titicacameer is 60 % Peruaans en 40 % Boliviaans. 

Na de verwelkoming worden we uiteraard uitvoering geïnformeerd hoe de eilanden worden gebouwd en hoe de mensen hier leven. Daarna worden we door een van de vrouwtjes rondgeleid en eindigen we uiteraard bij de souveniertjes die vooral bestaan uit dingetjes die ze zelf op de eilanden maken. Voor wat extra soles mag je dan nog op een special rietboot naar de overkant varen waar de zogenaamde hoofdstad van het drijvende eilandenrijk zich bevindt. Uiteraard een typische toeristen attractie met restaurant, nog meer souveniertjes en een aantal van riet gebouwde figuren speciaal voor de  toerist om mee op de foto te gaan. Wij doen daar niet aan mee en blijven even lekker liggen in de zon terwijl het eiland rustig beweegt op het kabelende water.

Wij hadden voor de korte toer gekozen zodat we s’middags nog wat tijd voor ons zelf hadden.  Als je wilt kun je hier de hele dag rondvaren naar nog meer eilandjes , nog meer souvenirs, nog meer special voor de toerist replica’s van ooit gebruikte woonstijlen en gebruiksvoorwerpen. 

Uiteindelijk toch wel een geslaagd uitstapje om dat het toch bijzonder is op een drijvende kluit modder en riet in een heel groot meer rond te lopen tussen de hutjes van de mensen die daar daadwerkelijk leven. 

Morgen gaan we in principe verder richting grens Peru- Bolivia, de laatste volle dag in Peru. De weersvooruitzichten zijn wel niet best, regen en kou dus misschien vertrekken we wel een dag later.