Een mager kippetje

Aangekomen in Esmeralda was ik te laat voor de lunch. De paar restaurantjes waren al dicht. Ik heb toen maar in het parkje wat brood en een banaantje gegeten  met een Inca colaatje. Een soort gele cola en hier erg populier is. Daar kon ik gelijk meeluisteren want het halve dorp stond in het park te luisteren naar enkele plaatselijke sprekers. Het leek wel een soort les maar helaas heb ik nog niet voldoende les Spaans gehad om dit te kunnen volgen.

Mijn hostel stelde niet veel voor. Een eenvoudige kamer met een gemeenschappelijke wc/douche. Koude douche wel te verstaan. Ik heb hier eerst maar eens mijn tassen schoon gemaakt die behoorlijk smerig waren geworden van de rivieroversteek en mijn fietskleren uitgewassen. Je bent hier echt bij de lokale bevolking te gast. Voor de deur van je kamer lopen op het erf de kippen rond opgejaagd door de poes. De kindertjes rennen op en neer en moeder de vrouw staat in een donker hok waar wat pannen en potten hangen iets klaar te maken op een hout vuurtje. 

S’avonds naar het plaatselijk restaurant gegaan dat er redelijk uitzag maar het eten tegen viel. Geen keuze gewoon de daghap bestaande uit soep, bord rijst met ondefinieerbare saus en een stukje kip of beter gezegd een stuk bot met wat flintertjes vlees eraan. Dat moet wel een bijzonder mager kippetje zijn geweest waarschijnlijk ook opgejaagd door de poes maar eerlijk gezegd de  kok is ook wel karig met het uitdelen van het vlees. Niet iets waar je als fietser echt blij van word. De rest van de klanten vond het blijkbaar prima maar die hadden ook meer aandacht voor het grote tv scherm waar uiteraard voetbal op was te zien.

S’ochtends ben ik  op tijd op gestaan en zonder ontbijt vertrokken richting Ayacucho. Ik neem wel een ontbijt onderweg dacht ik maar helaas weinig tegen gekomen zodat ik uiteindelijk ergens langs de kant van de weg op een schaduwrijke plek mijn overgebleven brood en banaan heb opgegeten. Ik was op tijd in Huanta  een plaatsje waar ik in eerste instantie wou stoppen en hotel zoeken maar het was nog vroeg en ik voelde me goed en ben toch maar na een laat ontbijt verder gegaan. Na uiteindelijk een lange rit met veel hoogtemeters ben ik aangekomen in Ayacucho. Hier wil ik beter gezegd hier moet ik een rustdag houden. 

Ik zoek meestal het centrale plein op in de wat grotere steden omdat daar meestal de wat beter onderhouden gebouwen en bezienswaardigheden liggen en ook de restaurants en winkels. Maar ik had blijkbaar het verkeerde plein in mijn gps gezet. Ayacucho is redelijk grote stad met meerdere pleinen. Na wat rond vragen en enkele rondjes door de stad heb ik het uiteindelijk gevonden. Mijn hotel ligt tot mijn verrassing boven een soort winkelcentrum. Twee lange trappen omhoog waar de receptie is en vervolgens mijn kamer nog een etage hoger en mijn fiets mocht op het geraas staan op de 4e etage. Pfff... dat is weer behoorlijk sjouwen met die bagage en de fiets. Gelukkig staat er een mannetje van het hotel die mijn fiets wel even naar boven brengt en ook nog de helft van de tassen. Handig al die mannetjes. Ben wel benieuwd of hij er ook staat als ik s’ochtends vroeg na mijn rustdag  om zes uur vertrek en de heleboel weer naar beneden moet.

Vanavond en morgen ga ik Ayacucho maar eens bekijken en een beetje uitrusten en wat lezen.