Lima

Gisteren heb ik een dag in Lima door gebracht en dat was meer dan genoeg. Wat een vieze grauwe en enorme grote stad! Er zijn net een paar blokken (straten) wat het historisch centrum heet en waar het er wat beter uitziet. Hier staan een paar mooie gebouwen. 

Ik ben s’ochtends gelijk naar de busterminal gefietst om zowel de route te verkennen als zeker te zijn dat mijn fiets mee kan. Een ritje van ongeveer 14 km heen en terug. Maar wat een rit was dat. Een soort stads mountainbiken. Stoppen optrekken en weer stilstaan, slalom langs de kuilen en greppels. Stoep op en af om auto’s en bussen rechts te passeren maar soms ook links er voorbij. Fietsers kennen ze hier volgens mij niet. Ik heb er een paar gezien maar een ding is zeker de meeste automobilisten zien geen fietsers ook al zijn ze er af en toe wel. Dat betekent dus continue alert op aanvallende manoeuvres van de auto’s en bussen. Uiteraard zijn er ontzettend veel auto’s en de straten zijn dan ook gevuld met één grote file aan auto’s die elkaar de tent uit proberen te toeteren. Op de grote kruispunten staan verschillende agentes die een poging doen het verkeer te regelen. Ze staan continue te fluiten en te zwaaien met een stokje. Die zijn met de fluit in de mond geboren en in en uitademen doen ze dan ook door de fluit. Het is werkelijk een zinloze exercitie, net alsof de automobilist niet weet dat hij door moet rijden als het groen is. Hij wil niets liever en dat laat hij wel blijken door zijn getoeter. 

En verder kan ik zeggen over Lima dat het er overal stinkt. Uitlaatgassen stank maar ook naar vuilnis. De straten liggen echt vol met gedumpte vuilnis. Om de 20 meter ligt er wel weer een berg troep. 

Ja Lima komt met stip op nummer één van steden die ik nooit meer wil bezoeken. Misschien heb je ook wel ergens een betere wijk maar dan zul je toch ook door verdere ellende heen moeten. Rond lunchtijd liep ik door zo’n typisch straatje met heel veel eettentjes. Op de straat lopen veel mannetjes in een keurige broek en overhemd. Ze gooien hun lijntje uit en proberen je binnen te hengelen. Uiteindelijk heb ik ook maar toegehapt want ik wil toch wat eten. Het mannetje behandelde en presenteerde de menukaart of zijn leven er van af hing. Voor 12 voetzolen(soles) een compleet 3 gangen diner met een drankje en een borrel en mais pinda’s. De munt die ze hier gebruiken heet sol en vertaald is dat voetzool. 12 sol is ongeveer € 3,50 en dat is toch een koopje voor een diner. Over de kwaliteit zal ik hier niet verder uitweiden maar het was geen 3 sterrenrestaurant.

Toen terug naar mijn hotel en dierentuin. Mijn kamer ligt aan een terras oude 3e verdieping  met vooral s’ochtends veel duiven en daar zit een grote papegaai,  twee pauwen en er scharrelt nog een enorme schildpad rond.Alleen de schildpad houdt zijn bek de rest maakt een hoop kabaal. Het hotel is grappig ingericht met allemaal kopieën van schilderijen van oude meesters zoals bijvoorbeeld Rembrandt. 

Morgen vroeg op want ik wil om zes uur richting busterminal fietsen voor mijn reis naar Huancayo, de plaats waar ik start met fietsen.