Op en neer op de Ruta del sol

Vanochtend was ik op tijd wakker en al druk bezig alles in te pakken begint het hard te regenen. Het had vannacht ook al gestortregend. Ik heb toch maar mij regen kleding aan gedaan en ben vertrokken. Als ik me al laat afschrikken door de eerste regenbui komen we nergens. Het voelt  aan als een lauwe douche zo erg is het dus niet. Na een half uur stopt het al. 

De weg richting  Bogota heet Ruta del Sol. Voor de zon moet denk ik wel de andere kant op rijden richting Santa Marta. 

De truckers zijn  na de feestdag gisteren weer allemaal wakker en het is een grote stoet van vrachtauto’s. Onderweg stoppen ze vaak bij zo’n truckersnest; een kale zanderige vlakte met enkele tankstations en smerige werkplaatsen waar banden gewisseld kunnen worden. Ook zijn er de nodige wasplaatsen voor de  

 vrachtauto’s en goedkope hotels voor overnachting. Het staat er vaak vol met die enorme trucks, oud en nieuw en soms half uit elkaar. Het is wel even wennen aan die trucks hier die op dit stuk weg gemiddeld elke 10 seconde voorbij rijden. De enorme wind verplaatsing dwingen je je stuur goed vast te houden. Soms komen er twee naast elkaar op je af als ze elkaar aan het inhalen zijn. Je wordt bijna van je fiets geblazen. 

De weg gaat een beetje op en neer. Vals plat van een paar procent. Alleen op het eind is er een serieuze klim van een paar honderd hoogte meters. Ik kijk op mijn gps en die geeft 40 graden aan. De zon is nu wel op terwijl die door de bewolking vandaag ook vaak neer is. Zelf ga ik ook een beetje op en neer. Lange ritten zijn nooit fijn voor het zitvlak en de polsen. Ik ga af en toe staan om de wind door mijn broek te laten waaien. Krijgen de billetjes ook weer wat frisse lucht. Om de druk op mijn polsen te verlichten verplaats ik mijn handen regelmatig op het stuur.  En zo hebben we het volgende plaatsje Aguachica alweer  gehaald. Een  net hotel met vriendelijke mensen zelfs de tassen worden voor me naar boven gedragen.  

 Vanavond was het weer feest in het dorp. Het hele dorpsplein en enkele straten erom heen zijn afgezet. Allerlei attracties  voor kleine kinderen die in grote getalen  aanwezig zijn. De vaders en moeders slenteren dan ook met hun kroost over het plein. 

Ja en ik ben de enige vreemdeling. Sinds ik Santa Marta heb verlaten enige dagen geleden heb ik geen andere buitenlander meer gezien. De backpack toerist die je hier in Colombia ziet trekt per bus van toeristische attractie naar de volgende toeristische plaats. Het echte Colombia zien zij vaak niet.