Winter in Peru

20 juli 2019 - Ayaviri, Peru

Na ons nachtje in het hostel in Cumbapata zijn we in het dorp eerst op zoek gegaan naar een plaats waar we konden ontbijten. Helaas de twee restaurantjes waren nog gesloten en zijn we maar een bakkertje gaan zitten. Die had alleen maar zoete broodjes en gebak en een soort kaasbroodje.

Dus mijn ontbijt bestond uit twee kaasbroodjes, een soort zoet kaneel broodje en een stuk cake met koffie. Op de fiets protesteerde mijn maag wel een beetje tegen dit alternatieve ontbijt. Gelukkig hadden we een korte rit voor de boeg slechts 31 km naar het plaatsje Sicuani. We hadden de dag ervoor iets teveel doorgereden en nu verder rijden zou betekenen dat we heel ver door moesten om weer een hostel te vinden. We waren uiteraard veel te vroeg in het volgende dorp naar maar 31 km en de beoogde hostels waren nog gesloten. Dan maar even nog een laat ontbijtje in het centrum. Ter afwisseling was er nu wel een redelijk  luxe  hotel te vinden. Een  mooie kamer lekkere warme douche en een goed bed en WiFi. Zo is elke dag weer een verrassing waar je s’avonds terecht komt. In het restaurant waar we s’avonds gegeten hebben werden we ook verrast. Ik had een pizza besteld en dacht neem er een salade bij voor nog wat vitamientjes. Daar kwam me toch een bak salade op tafel, genoeg voor een hele familie en met kip er door heen dat alleen al een maaltijd was. Ik kan veel eten vooral als ik gefietst heb maar dit was toch teveel.

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken want we hadden een lange rit voor de boeg ongeveer 110 km en over een top van ruim 4300meter. De klim zo’n 800 meter viel mee want was niet erg steil en liep heel geleidelijk op. Maar koud  dat het was. Toen we vertrokken was het -2,5 graden buiten. Dus dikke handschoenen aan en een extra jack en zelfs dan kreeg ik het niet warm.Na een paar uurtjes was in de zon de temperatuur gelukkig weer opgelopen tot enkel graden boven nul en later eind van de ochtend al boven de 10 graden. Ook wel logisch dat het koud is want we zitten erg hoog . Na de top op 4340 meter zijn we afgedaald tot ongeveer 3950 m en op die hoogte zijn we de rest van de dag gebleven. Alhoewel de weg zelf nogal saai was omdat die lang en recht was, waren de ver gezichten links en rechts prachtig. Alsof je op de steppen verkeerde met daarop lopend af en toe wat paardjes en een verdwaalde koe en schaap. In de verte aan weerszijde de kale langzaam oplopende bergen met daarboven een heldere zonnige en af en toe bewolkte lucht.

Het zal voorlopig wel koud blijven want we blijven op hoogte de komende dagen en weken en het is hier winter. Gisteren werd er al melding gemaakt van sneeuw in Puno en La Paz in Bolivia waar wij ook naar toe gaan. 

Op de top zaten een hele verzameling vrouwtjes te blauwbekken achter hun handel, souveniertjes voor de passerende toeristen. De luxe toering bussen die de toeristen vervoeren maken uiteraard een stop op de top om zo de plaatselijke locals de kans te geven iets te verkopen. Wij hebben ons niet laten verleiden tot de aankoop van iets en zijn na een korte stop begonnen aan een koude en relatief korte afdaling tot ongeveer 3950 m. 

Tijdens de afdaling passeren we af en toe een gammele hut waar rondom wat schapen lopen maar ook een hond. Een grote en agressieve hond viel Victor aan en na een paar mislukte happen naar zijn benen werd het uiteindelijk een beet in een van zijn tassen. Toen wij rondom Victor gingen staan droop de hond af. Maar we waren nog geen 200 meter verder gefietst of de hond zette weer de achtervolging in en kwam akelig snel dichtbij. We hebben toen maar even gas gegeven en gelukkig gaf hij het uiteindelijk op. Je hebt in Peru nog wel wilde dieren maar blijkbaar horen honden daar ook bij.

In Ayaviri hadden we gelukkig snel een redelijk hostel gevonden. Na een vette hap in een van de vele Pollederias (kippen restaurant) die elk dorp rijk is en waar de verse kale kippen achter de balie hangen en wachten op hun beurt om in de oven te verdwijnen , konden we onze kamer opzoeken om een beetje uit te rusten van deze dag. Helaas wel een koude douche blijkbaar was de warmwatervoorziening niet in orde of nog niet aangezet. 

Morgen weer verder richting Puno waar we na nog twee dagen fietsen hopen aan te komen.

Foto’s

3 Reacties

  1. Ina Verstraate te Ede:
    20 juli 2019
    Nog steeds gezellig met z,n drieën. Het is echt een verrassingstocht.
    Zijn de kuiten van Vicktor beter om in te bijten? Of toch dat engeltje bij jou.
    Fijne reis maar weer.

    re
  2. Mia:
    21 juli 2019
    Potverdikke Gé, het is wel de moeite waard aan de foto’s te zien. Prachtig!
  3. Gé Smets:
    23 juli 2019
    Bedankt voor de reacties zover.
    Ja foto’s zijn mooi maar in het echt nog veel mooier.