Troncal del Pacifico

Ik fiets nu al enkele dagen langs de kust op de Troncal del Pacifico (de ruggengraat van de Pacific). En langs  de Troncal del Pacifico hebben ze zowaar een fietspad wat cyclovia heet. Dit is niet wat wij ons bij een fietspad voorstellen. Een deel is inderdaad gescheiden van de rijbaan maar een groot deel is ook gewoon de vluchtstrook alhoewel die als fietspad staat aangegeven. Het fietspad hier is de  afvalbak van de automobilist en het afvoerputje van de weg. Er ligt hier dan ook een onvoorstelbare rotzooi op het fietspad: plastic en glas, gedumpte vuilniszakken, glas van kapotte autoruiten, stukken autoband, steentjes, zand en modder van aardverschuivingen, takken en ander groenafval van bomen en struiken, en veel water en modder afkomstig van de weg. Gaten en scheuren worden hier zeker niet gerepareerd en de laatste keer dat het is geveegd is bij de oplevering geweest. Het is een fietspad waar je niet op wilt fietsen en dat doe ik dan ook meestal niet want je moet te vaak uitwijken of zelfs stoppen en het risico op lekke banden is groot. Soms voor de veiligheid als twee grote trucks in volle vaart elkaar passeren op de smalle stukken ga ik toch maar de vluchtstrook op.

De kustplaatsen zien er  niet zo uit als in Europa zoals wij dat gewend zijn in Griekenland , Italië, Spanje of Frankrijk. Mooi aangelegd , veel terrasjes en restaurantjes en een net aangeharkt strand met luxe strandstoelen en strandtenten. Hier zijn het meer rommelige plaatsjes  met modderige wegen en plastic stoel restaurantjes en geen of weinig  terrasjes. In de restaurantjes staat vaak moeder de vrouw zelf achter de pannen en potten en vader staat vaak op straat het vlees te barbecuen. Uit allerlei plastic dozen en vreemde zakken komen de stukken vlees en andere ingrediënten. De menukeuze is beperkt en een menukaart als die er al is, is een vodje papier. Als je in de keuken kijkt schrik je en denk je al snel had ik dat maar niet gedaan. Hoe het hier zit met arbo en hygiëne weet ik niet maar volgens Nederlandse normen zouden hier de meeste tenten direct gesloten worden. Maar goed je moet toch eten en het smaakt meestal toch goed. Na de aankomst gIsteren in San Vincente wou ik lekker een biertje gaan drinken maar geen restaurant laat staan terras te vinden waar ze bier hadden. Pas s’avonds lukte het om ergens een biertje te krijgen en dan gaan ze dat ook nog voor je halen in de winkel vlakbij.

Het eten en drinken is voor een fietser die een lange trektocht maakt heel belangrijk. Je verbruikt veel energie en vocht. Ik drink altijd te weinig onderweg en moet dan behoorlijk bijtanken na aankomst op de volgende locatie.

Hoe ziet de gemiddelde dag van een fietser eruit? Ik sta tussen zes en half zeven op, pak mijn spullen die ik al deels de avond ervoor  heb klaar gezet verder in en ga ontbijten. Of in het hostel waar ik ben of ergens in het dorp. Als er niets is of het is te vroeg dan doe ik dat een uurtje later onderweg. Als het een lange of zware tocht wordt probeer ik om zeven uur weg te rijden anders om acht uur. Onderweg eet en drink ik wat ik zelf bij me heb en stop één keer bij  een restaurant of bakkertje om iets te drinken met een hapje. Uitgezonderd de lange en zware tochten probeer ik tussen één en twee s’middags aan te komen op de volgende bestemming. Dan snel een hotel/hostel zoeken, douchen en kleren wassen en snel ergens lunchen. Een enkele keer bij een erg lange tocht lunch ik onderweg. Afhankelijk van hoe moe ik ben een uurtje rusten of gelijk het plaatsje verkennen. Verder blijft er dan nog een beetje tijd over om te lezen of een verhaaltje te schrijven, route voor volgende dag verkennen en de avondmaaltijd liefs in een leuk en goed restaurantje te nuttigen. Tv kijken doe ik eigenlijk nooit alhoewel hier in elke hotelkamer wel een tv met heel veel Spaanstalige zenders hangt.

Het nieuws volg ik dus niet en weet dan ook niet of Mark Rutte zijn kabinet nog compleet is, of Angela Merkel al een regering bij elkaar heeft, wat voor iets doms Donald Trump nu weer de wereld in heeft getweeten of er nog wereldrampen zijn gebeurd. Ik zit in het dagelijks ritme van fietsen, slaapplaats zoeken eten en drinken en dan interesseren je dit soort zaken niet meer. Tijdens het fietsen kijk ik een beetje om me heen denk aan de simpele dingen in het leven en maar probeer wel geconcentreerd te rijden door goed op het wegdek en verkeer te letten. Een moment verslappen kan al fataal zijn.

Gelukkig gaat het fysiek goed en kan het lichaam de dagelijkse tochten aan. Het is niet zo dat je door dagelijks fietsen veel beter wordt. Ook ik merk dat het lichaam af en toe iets meer rust nodig heeft dan alleen een nachtrust van een uurtje of zeven. Dus af en toe een rustdag liefs op een interessante plaats waar wat te zien of te doen is. Ook wordt ik als fietser niet beter, ik bedoel sneller of veel sterker. Het is voornamelijk het duurvermogen wat je traint. Snelheid en kracht trainen als je een lange trektocht maakt is niet verstandig want je wilt die laatste berg ook nog op met je bagage en de volgende dag wil je ook weer fietsen. Dus clubgenoten maak je niet ongerust, extra trainingen zijn voor jullie voorlopig niet nodig tenzij je mee op trektocht wilt :).

Doordat ik gekozen heb voor een andere route in Ecuador dan aanvankelijk gepland, nu eerst langs de kust en dan via de bergen weer terug naar Quito ben ik naar verwachting iets eerder dan gepland terug in Quito. De overgebleven tijd is te kort om daar nog een leuk extra rondje in te plannen.

Daarom vlieg ik nu één week eerder terug en verwacht 13 februari weer in Nederland aan te komen.