Secret Valley en Machu Picchu

Op zaterdagavond na aankomst in Cusco heb ik in het hostel de mensen ontmoet waar ik me  bij wil aansluiten voor de fietstocht door de rest van Peru,Bolivia en Argentinië. 

Noor, een Nederlandse vrouw heb ik al eerder ontmoet een half jaar geleden in Utrecht. Zij zou starten met een groepje fietsers in Colombia en ik zou proberen aan te sluiten ergens in Peru. Van de oorspronkelijke groep van vier is zij alleen nog over maar er heeft zich ondertussen een Spanjaard genaamd Victor aan gesloten. Wij zijn s’avonds samen gaan eten met nog twee Duitsers die zij onderweg hadden ontmoet. 

De komende 3 dagen van we de toerist uithangen. Eerst een dagje naar de Secret Valley met oa een bezoekje aan een oude Incastad. De dag erna naar Machu Picchu. We hardden een twee daagse tour geboekt voor een toeristische woekerprijs. De toeristen hier worden aan alle kanten maximaal uitgebuit en afgezet. S’ochtends om 8 uur vertrekken we met de bus naar de eerste bezienswaardigheid. Het begint in de bus al met een uitleg met wat wel en niet inbegrepen is en waar je extra voor moet betalen. We hebben i.p.v. drie kamers maar twee kamers in het hotel war we overnachten. Tenzij we bijbetalen uiteraard.  Dat doen we maar niet en ik slaap samen met Victor op een kamer besluiten we.  Verder moeten we toeristenbelasting betalen en voor de lunch en diner. 

De Secret Valley was de graanschuur van de Inca’s. Een beschutte vallei, zon, goede aarde en water uit de omringende bergen.  Cusco was de hoofdstad van het rijk en ook was hier veel zilver en goud te vinden. In Pisaq waren dan ook veel juwelierszaakjes. Op weg naar de volgende stad Ollantaytambo stapt nog een vrouwtje in de bus die een lang verhaal houdt over een bijzonder drankje gemaakt van allerlei lokale planten en goed tegen hoogte ziekte. We krijgen allemaal een scheutje in een plastic bekertje en moeten het hele verhaal afluisteren alvorens we het mogen opdrinken. Ondertussen hobbelt de bus verder over de slechte weg en moeten we moeite doen om de drank erin te houden. Na de toast in de oude Inca taal mogen we het opdrinken en komt ze langs voor de verkoop van een flesje van deze drank. Onderweg stoppen we nog voor een lunch en eten we ons helemaal klem voor 20 soles.  In de oude Inca stad maken we een rondje enkele honderden treden naar boven en weer terug. De gids doet zijn best om alles uit leggen in het Engels. 

Daarna gaan we naar het station om de trein naar Aqua  Calientes te nemen. En nu begint de Peruaanse chaos pas echt. Honderden mensen op een smalle toegang die zich dienen op te stellen in een rij. Aan weerszijden winkeltjes die de toeristen nog snel iets proberen te verkopen voor woekerprijzen. De toegangs poort tot het perron is nog dicht maar gaat af en toe open om iemand door te laten. Dan komt er een trein aan en de honderden passagiers en die moeten proberen tussen de wachtende mensen voor de poort  het station te verlaten.. Het is complete chaos, schreeuwende en duwende mensen en daar tussen door nog de locals met grote pakketten inkopen zoals 100 rollen toiletpapier, zak aardappelen en meer voedselpakketten. Ongelofelijk deze organisatie rond de grootste toeristische attractie in Peru. Wil je in Machu Picchu komen moet je wel met de trein of een meerdaagse trekkingtocht te voet maken. Uiteindelijk kunnen we naar binnen na een controle van ticket en paspoort. Gelukkig hebben we vaste plaatsen in de trein. Na een treinrit van meer dan twee uur over een enkele spoortje met meerder stops om tegemoetkomende treinen te laten passeren komen aan in Aqua Calientes. 

Een stadje special gebouwd voor de duizenden toeristen die dagelijks naar Machu Picchu gaan. Dus toeristen prijzen en hier ongekend extra hoog. Elke peso zal en moet uit de zak van de toerist worden geklopt.

Ons hotel is redelijk maar het ontbijt s’ochtends is van vijf tot zeven. Later kan niet. Echt belachelijk want we hoeven pas om negen uur op de bus te stappen naar Machu Picchu.  

Ik verwachtte opnieuw chaos voor de entree van Machu Picchu maar dat viel reuze mee. We hadden een goede gids die ons in enkele uren vrij relax met een goed verhaal rond geleidde. Dan de plaats zelf is ongelofelijk. De prachtige bergen, de begroeiing is als in in een jungle. En de stad zelf waar ongeveer 600 mensen hebben geleefd is werkelijk prachtig en  niet voor te stellen dat ze toen al in staat waren zoiets zo hoog in de bergen op deze plek te bouwen.

De terugreis naar  Cusco was er weer een van veel geduld en lang wachten, een treinreis van 2 uur en busrit van 2 uur. Je moet er veel geduld, tijd en geld voor over hebben om dit te zien.

Morgen nog een rustdag in Cusco en dan weer verder richting Puno en de grens met Bolivia.