Roofvogels

Gistermiddag heb ik het plaatsje Trujillo nog eens te voet verkend. Dit is nu een stad zoals die er in de middeleeuwen uit moet hebben gezien. Een doolhof van kleine nauwe straatjes, diverse kerken en een klooster en bovenop de top van de berg ligt een machtig kasteel. De kasteelheer met zijn ridders hadden  een geweldig uitzicht over de wijde omgeving rondom en kon vriend en vijand al van kilometers ver aan zien komen. Tijd genoeg om de olie op het vuur te zetten, nog wat extra pijlen klaar te leggen en ook nog voor een snel gebed in de kerk. Zo te zien is het meestal wel goed gegaan want er staan nog verbazend veel oude muren en huizen overeind.

Mijn volgende bestemming was  een mooie camping in Plasencia. Ik had voor de zekerheid al gebeld met de vraag of die geopend was. Maar nadat het vannacht zo te keer ging met donder en bliksem en het vanochtend regende heb ik mijn plan maar bijgesteld. Het zou blijven miezeren en later in de middag en avond weer regen en onweer. In de regen een tent opbouwen en dan de hele avond in je tentje zitten en s’ochtends een natte tent in de regen afbreken geeft niet bepaald een vakantie gevoel. Dus ik heb nog snel een hostel geboekt. 

De rit van Trujillo naar Plasencia was in het begin wat saai, lange rechte wegen en links en rechts olijfbomen. Ik wist ondertussen wel hoe die eruit zagen. Maar naar ruim 40 km kwam er een flinke heuvelrug met uiteraard een stevige beklimming en op de top keek je in prachtige kloof waar een wilde rivier doorheen stroomde en met links en rechts enorme zich in de lucht verheffende rotspartijen. Om en boven de toppen zweefden enorme grote zwarte roofvogels. Vooral veel gieren en arenden in allerlei soorten zie je hier en uiteraard op de grond de vogelspotters met van die dikke toeters op hun buik. Met mijn IPhone zijn ze niet goed vast te leggen. En dit is zoals ik me Extremadura had voorgesteld, middeleeuwse steden op heuveltoppen en woeste landschappen met wilde dieren en roofvogels. 

Ondanks de voorspellingen bleef het droog maar wel bewolkt en er stond enorm veel wind. Vooral in de afdalingen was het weer gevaarlijk. De rukwinden bliezen je in een klap naar het midden van de weg en je moest je stuur goed met twee handen vasthouden. Nu begrijp ik ook die bordjes langs de kant van de weg die de automobilist waarschuwen om fietsers op 1,5 afstand te passeren. Het is dus geen Corona maatregel om Corona besmette fietsers te mijden.

Aangekomen in mijn op het laatste moment geboekte hostel zie ik al gelijke dat het niet precies is wat ik graag heb. Op een bedrijventerrein in een voorstad van Plasencia ligt een groot ongezellig ogend gebouw. De kamer is klein en ongezellig maar heeft alle benodigde functionaliteiten. Eerst ga ik een hap eten in de enorme kale, gehorige eetzaal. Tja, gelijk is duidelijk wat de functie van dit hostel en restaurant is. Hele groepen arbeiders in gelijksoortige gekleurde werkkleding zitten met veel herrie in groepjes te lunchen. Uiteraard staat de fles wijn ook op tafel want dat hoort er bij in de zuidelijke landen. Waarschijnlijk val ik wel een beetje op als niet arbeider in mijn toeristen tenue. Maar wat maakt het uit, ik bestel gewoon het dagmenu voor €11,- wat iedereen hier doet en krijg daarvoor; een biertje, een voorgerecht, een enorm stuk brood, een hoofdgerecht, een toetje en tenslotte een kop espresso. Het is een arbeiders menu mag dus niet te duur zijn maar het was best wel goed. Opvallend was hoe efficiënt en snel de bediening was, als snelle hazewinden liepen de 4 man bediening de tafels te bevoorraden en na het geschransd van de arbeiders af te ruimen. Ik heb nog geen half uur in de eetzaal gezeten en was al weer weg, betaald en al.

Toen ik later naar het centrum van de stad wou fietsen kwam ik de twee Nederlanders tegen die s’ochtends tijdens het ontbijt in het vorige hostel ook al gesproken had. We waren gelijk vertrokken uit Trujillo maar ik was bijna twee uur eerder aangekomen. Met hun trap ondersteunende Ebikes had ik ze wel eerder verwacht. Waarschijnlijk toch iets meer pauze gehouden dan ik. Prachtige fietsen trouwens , ook Koga Worldtraveler zoals die van mij alleen met motor en accu.

Toen ik terug kwam van mijn ritje uit de stad begon het te regenen en terwijl ik dit schrijf komt het met bakken de hemel uit. Ben ik blij dat ik niet in mijn tentje  zit.