Mensen en honden

18 juli 2019 - Combapata, Peru

Vanochtend hebben we ons heerlijke hostel bij de zusters midden in Cusco na een stevig ontbijt verlaten voor de eerste dag fietsen richting Puno. 

Cusco uitrijden is weer een belevenis. Het is druk en vooral zijn er veel bussen en kleine busjes die mensen oppikken en afzetten. Die stoppen dus zonder signaal opeens voor je. Rechts erlangs is geen optie want de mensen die uit de bus stappen steken zo door naar de stoep zonder rekening te houden met fietsers. Links passeren wat ik overigens wel vaak doe is ook lastig want bij een korte stop van de bus rijd die alweer weg als je er nog links naast zit en duwt die je weg. Het optrekken van de bus heeft ook altijd tot gevolge de uitstoot van een dikke diesel roetwalm die je vervolgens kunt inademen. Ik houdt mijn adem wel een beetje in maar helemaal vermijden kun je het niet. Dus erg gezond is het niet om hier door de stad te fietsen. Bij de stoplichten waar verschillende rijen met auto’s staan opgesteld wurm ik me meestal naar voren zodat ik als eerste weg kan rijden bij een groen licht. De meeste automobilisten en zeker de buschauffeurs hebben het niet zo op fietsers en vinden het niet leuk als je niet netjes rechts aan de kant van de weg rijdt. Maar ik trek me daar niets van aan. De rechterkant van de weg is ook de slechtste plek om te fietsen want daar ligt de meeste rotzooi en zijn vaak de grootste kuilen  en plassen.

Maar het is weer gelukt om zonder kleerscheuren uit Cusco te komen.  Nu volgen we de grote weg naar Puno die redelijk druk is en smalle vluchtstroken heeft. Regelmatig staat er een bord dat fietsers in de berm moeten rijden. Ze bedoelen de vluchtstrook neem ik aan. Ook dat is niet altijd fijn want ook hier ligt veel rotzooi op en is niet altijd mooi glad.

Ondertussen moeten we ook even aan elkaar wennen want we fietsen voor de eerste keer samen Noor, Victor en ik. Maar dat gaat gelukkig heel goed. De verschillen in snelheid zijn maar klein en even inhouden of ergens even wachten lost dat een eenvoudig op. 

De mensen in Peru zijn erg vriendelijk en dat merk je vooral ook als je onderweg bent want je wordt door heel veel mensen vriendelijk begroet en soms vragen ze ook nog wat. Meestal natuurlijk waar kom je vandaan en waar ga je naar toe. Minder vriendelijk zijn de honden. De echte zwerfhonden die vaak ergens tussen de steden en dorpen rondzwerven in de buurt van afval dump plaatsen die doen niets en kijken je amper aan. Ze zijn vaak ook erg mager hebben een vieze en slechte vacht. Maar de honden op de erven van de huizen die we passeren zijn verschrikkelijk. Zodra ze je in zicht krijgen beginnen ze te blaffen en zetten een sprint in om je te verjagen. Ze komen vaak akelig dichtbij en laten hun tanden zien. Zodra er een begint te blaffen wordt de buurman ook gealarmeerd en staat dus de volgende hond klaar om de jacht over te nemen. Soms komen ze met meerder tegelijk op je af.  Ik trek me er meestal niet zoveel van aan en fiets rustig door. Gelukkig ben ik ook nog niet gebeten. Noor die het helemaal niet leuk vindt die honden begint te schreeuwen tegen ze en stop zelfs om ze uit te kafferen. Dat helpt helaas niet echt. Ze had beter haar hockey stick mee kunnen nemen want daar kan ze heel hard mee slaan.

De route vandaag is een beetje saai , langs de rivier en door wat kleine en smerige dorpjes. In het dorp waar wij onze stop hadden gepland blijken alle hostels gesloten. We hebben nog geprobeerd de eigenaren te vinden maar die  zaten blijkbaar in Cusco en hadden de boel maar op slot gedraaid.

Dan maar naar het volgende dorp 10 km verder maar daar was het ook al een grote droefenis met de hostels. Een gesloten, een niet te vinden, een niet om aan te zien zo vies en een waar we een tijd hebben gewicht voor dat er iemand verscheen. Een meid die nog te lui was om uit haar ogen te kijken gaf na wat aandringen van ons antwoord op welke kamers eventueel beschikbaar waren. Uiteindelijk hebben we daar drie kamers zeg maar hokken met een bed erin genomen. Geen douche, gemeenschappelijk wc en een hard en doorgelegen bed voorzien van een smoezelig lakentje en wat dekentjes. Wat een verschil met die zelfde ochtend bij de zustertjes. Maar goed verder fietsen was ook geen opties. We verwachten dit soort hostels nog wel vaker zeker straks in Bolivia waar alles nog armoediger is.

Je kunt je bijna niet voorstellen dat mensen hier zo dag in dag uit kunnen leven. In een huis waar alles vies is, veel zaken kapot of niet afgemaakt, overal staat rotzooi, hangen smerige kleren en ga zo maar door. Veel huizen hier zijn gewoon niet afgebouwd. De ijzers steken boven de eerste of tweede verdieping uit blijkbaar met de bedoeling om er ooit nog een keer een extra verdieping op te zetten. 

Ook het eten was geen succes. Een standaard avondeten voor een paar euro.  Het is een waterig soepje met een paar kale knoken en de nodige paste erin. Daarna een bord rijst met een mix van aardappelen , stukjes vet vlees wat erwten en iets van saus. Dit is wat de gemiddeld Peruaan dus dagelijks eet, bijzonder eentonig en niet echt lekker. Natuurlijk kun je voor heel wat meer geld in betere restaurants eten zoals in Cusco maar verder lijkt het toch allemaal een soort armoedige niet smakelijke eenheidsworst.

Geen wonder dat onze gevoelige westerse maagjes en darmen daar een beetje van worden ontregeld. Viktor had vandaag weer last van zijn buik en darmen. Maar ook bij Noor en bij me zelf is het nog steeds geen honderd procent. Ik heb zelf bijvoorbeeld toch nog steeds een wat vervelend gevoel in mijn darmen. Gelukkig voel ik me verder goed.

Morgen gaan we niet zover omdat we vandaag verder gereden hebben dan gepland maar ook omdat Victor zich niet niet helemaal goed voelt. Eens kijken of we een beter hostel kunnen vinden dan vandaag.

Geen foto’s vandaag wat ik heb uiteraard in dit armzalige hostel geen WiFi   

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

3 Reacties

  1. Bas Smets:
    18 juli 2019
    nou hopen dan maar dan t ontbijt wat beter is dan t avondeten... succes!
  2. Ina Verstraate:
    18 juli 2019
    goed om te horen dat je een paar fietsmaatjes hebt, dan heb je ook wat aanspraak. Als ik lees in wat voor kamers je moet slapen ben ik blij dat ik er niet bij ben. Nog een voorspoedige reis en veel plezier.
  3. Ina Verstraate te Ede:
    18 juli 2019
    Wat gezellig, mede reisgenoten. Kun je het leed met z,n 3 een delen.
    Wat een ander land dan ons rijke Nederland als ik dit zo lees. Je mag dan ook een engel bij je hebben voor dat verkeer dat niet van fietsers houdt. Dan nog een paar woeste honden die op je afkomen.
    Sinta,s zijn niet actief in die die dingen, Lesley,s ook niet. Goede reis maar weer.