Macho mannetje

Vanochtend was ik op tijd wakker, de buren in het hotel hadden blijkbaar een ander tijdschema dan ik. Maar goed mijn tassen maar vast inpakken en klaar zetten. Om half acht zou het ontbijt klaar zijn. 

Op zoek naar de eetzaal maar die blijk er niet te zijn maar achter het huis werd blijkbaar mijn ontbijt klaar gemaakt. Tussen een paar wasbakken en de waslijnen met was stond één gamel tafeltje waar snel nog even een even gammele stoel met dekentje werd neergezet. Verder stond de aarde vloer vol met lege verblikken en andere rotzooi. Tegen een muur was een soort oven met houtvuur waar mijn eitje op werd gebakken. Maar alles ging uiterst vriendelijk en mijn drie zelf gebakken broodjes smaakte prima. Even wat anders als in een luxe hotel waar s’ochtends van gekkigheid niet weet wat je allemaal op je bord moet laden om je vervolgens helemaal klem te eten. Afgaande op de informatie van de politie had ik besloten de gok te wagen en toch de route te volgen die mogelijk was gesperd. 

En ja hoor soms zit het mee soms zit het tegen. Onderweg word ik staande gehouden door twee wegarbeiders in een busje. De weg was afgesloten vertelde ze me en ik kon en mocht er beslist niet door.Ik sputterde natuurlijk een beetje tegen en zei dat ik anders terug moest en hoog door de bergen omrijden. 

Toen zeiden ze stap maar in we nemen je een stuk mee. Eerst dacht ik nog zij mogen wel door en nemen mij mee. Maar nee we draaide over een bruggetje een smal zand weggetje in en na een paar km stopte het busje en gingen we lopen. Onderweg zagen we aan de ander kant van de rivier  nog waar de weg geblokkeerd was. Werkelijk onmogelijk en levensgevaarlijk om daar te passeren. Grote bergen zand, gruis en rotsen lagen op de weg. Op bepaalde plekken kwam nog van alles naar beneden wat over de weg heen in de rivier stortte.

Op een plaats waarvan ik dacht dat kan niet gingen we de rivier oversteken. Gelukkig wel met hun hulp. Dat was me alleen niet gelukt.

Een mannetje, de macho, met de fiets op zijn schouder en mijn helm op zijn kop en het ander mannetje twee tassen en ik ook twee tassen en een rugzak. Op een plaats door het struikgewas en behoorlijk steil met los zand naar beneden. Ik maakte me al zorgen over mister macho (het was zijn maat die hem zo noemde) en mijn fiets. Als hij onderuit ging zou mijn fiets naar  beneden donderen en het niet zonder mankementen overleven.

Maar gelukkig ging alles met bloed,zweet en tranen goed. De rivier over  al springend met twee tassen in de hand van rots naar zand eilandje. En weer naar boven klauteren was behoorlijk pittig. Alles was nog heel en ik heb de boel weer opgeladen, de mannetjes bedankt met wat soles voor biertjes , en ben verder gegaan. Door naar het plaatsje La Esmaralda, een gehucht met twee hostels. Onderweg ging ik nog onderuit met mijn fiets. Ik reed door een van de vele watertjes die de weg over stromen. Echter deze had een spiegel gladde onderlaag, waarschijnlijk alg aanslag. Mijn fiets gleed weg en ik lag plotseling op de grond. Alleen mijn knie geblesseerd en met fietsen heb ik er gelukkig geen last van. Van een tas was de ophang kapot maar die heb ik al weer gerepareerd  

In Esmaralda heb ik een primitief hostel gevonden maar daarover volgende keer meer.