Fietsen op de Alto Plano

Na een ontbijtje van wat broodjes en jam op mijn kamer zijn we rond half acht vertrokken richting Lampa. We maken een kleine omweg om de lelijke doorgangs stad Juliaca te vermijden. 

We rijden over de Alto Plano ofwel de hoogvlakte. Het stuk dat we vandaag rijden logt op ongeveer 3900 meter en is onbeschrijfelijk mooi. De gehele hoogvlakte in Peru en Bolivia ligt op ongeveer 3500- 3800 meter en gaar over toppen tot 4500 meter. Met een windje in de rug en vrijwel geheel vlak is de lange rechte weg gemakkelijk en relatief snel te fietsen. Er zijn prachtige vergezichten over de vlakte met hier en daar graan geplant en ook al geoogst en enkele herders met hun kudde schapen of lama’s. Op de verre achtergrond altijd de kale licht groenige bergen en hier en daar de huisjes van een armoedige boerderij. En om het nog mooier te maken slingert daar ook nog een rivier doorheen met prachtige oevers  met vogels zoals flamingo’s.  

Als ik een kudde lama’s wil fotograferen begint het vrouwtje dat ze begeleidt te roepen “no, no ,no”. Blijkbaar wil ze niet op de foto en ook de kudde mag er niet op. Ik wijs dat ik alleen maar de bergen met de lama’s op de voorgrond wil fotograferen. “No, no , pagar “ roept ze. Ze wil dus geld hebben. Maar daar beginnen niet aan. De bergen zijn toch vrij om te fotograferen en dat daar toevallig een kudde lama’s loopt tja daar kan ik ook niets aan doen. Ik neem een foto en het mensje wordt toch boos en komt al zwaaiend met haar zweep die ze gebruikt om de kudde te drijven op me af gelopen. Ik stap op mijn fiets en rijd snel weg. Blijkbaar toch niet allemaal vriendelijk die Peruanen.

Na een kort klimmetje over 4100 m komen we aan in het dorp Lampa, het zogenaamde roze dorp dat op een hoogte van 3900m ligt. En inderdaad veel huizen zijn een soort bruin roze geverfd. Verder staat er een enorme kerk die buiten proportioneel lijkt voor dit dorp. Ze zullen wel erg gelovig zijn en misschien veel bezoekers en weldoeners trekken op deze hoogte want je bent hier een stuk dichter bij God.

We hebben snel een goed hostel gevonden in Lampa. We zijn eerst even wat gaan eten zodat ondertussen onze kamers konden worden klaar gemaakt.

Voor €1,40 hebben we een maaltijd die bestaat uit een enorme kop soep met de gebruikelijke ronddrijvende vage onderdelen van een kip, een bord rijst met een lekkere trucha, een drankje en zelfs nog een nagerechtje bestaande uit een rode gelatine pudding.  Ja als je wilt kun je hier voor een paar euro per dag overleven.

Die middag heb ik even door het stadje gedwaald en op het centrale pleintje in de zon wat zitten lezen met een colaatje. Er zitten veel lokale oudere vrouwtjes in hun typische klederdracht in de zon voor de kerk. Als ik vraag of ik een foto mag maken reageert er een heftig en zegt nee. Blijkbaar worden ze niet graag gefotografeerd. Goed ik loop maar door en neem maar een paar foto’s in de kerk. Het stadje zelf in tegenstelling tot de meeste dorpjes en kleine steden blijkt nog verrassend mooi met een aantal mooie oude gebouwen.

Als de zon langzaam begint te verdwijnen ga ik snel terug naar het hostel. Het koelt hier ontzettend snel af en dat is wel even wennen voor ons. Overal is het koud. Verwarming kennen ze hier blijkbaar niet terwijl het s’nachts vriest op deze hoogte. Vanochtend gingen we ook weer weg bij 2 graden. Later in de ochtend en in de middag is het dan wel weer lekker in het zonnetje maar beslist geen T-shirt  weer. Gisteravond zaten we in een restaurant te eten waar in een dubbele toegangsdeur geen ruit zat, de ander deur sloot niet en de andere toegangsdeur stond steeds open omdat niemand die achter zich sloot. Ijskoud in het restaurant dus en iedereen  zit dan ook met de jas aan aan tafel. En dat is in vrijwel alle restaurants hier zo..Ook de kamers in de hostels zijn koud. De zomerkleding zit ondertussen onder in de tassen en bovenop ligt het weinige warme spul wat ik bij me heb. Voorlopig zal dat ook wel zo blijven want we blijven op hoogte zowel in Peru als in Bolivia. 

Zondagochtend zijn we  uit Lampa vertrokken na een ontbijt in het hostel. Vandaag zullen we een flink stuk onverhard rijden om zo de drukke hoofdweg naar Puno grotendeels te vermijden. Wel was het weer erg koud om zeven uur toen we vertrokken -2,5 graden. Gelukkig was dat naar een uurtje al 5 graden en later die middag liep het op tot 12-13 graden. De weg was uitstekend te berijden en vrijwel geen verkeer hooguit een paar motorfietsen waar een hele familie op werd verplaatst. Vader voorop, moeder achterop en daartussen twee kinderen geklemd. Maar het merendeel van de route fietsen we alleen op de weg en met de prachtige vergezichten is het alsof je alleen op de wereld bent.  

Onderweg hebben helaas nog wel een paar lekke banden. Victor heeft een lekke achterband en ik een lekke voorband. Nadat ik de band had nagekeken en een stukje ijzer eruit had gehaald ben ik met een nieuwe binnenband verder gefietst. Maar enkele km verder was de band weer slap en kon ik weer een keuze er in leggen. Maar ik heb eerst maar eens heel goed de buitenband nagekeken. Bijna onvindbaar maar het zat er toch een splintertje ijzer. We zijn met zijn drieën wel een kwartier bezig geweest om dat stukje er uit te krijgen.

Dan nog een klein klimmetje en we zien Puno liggen. Een grote stad aan het hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld op 3830 meter, het Titicacameer en ligt tussen Peru en Bolivia. 

In het hostel aangekomen blijkt mijn kabeltje voor de bevestiging van de stuurtas opgezonden vanuit Nederland gelukkig te zijn aangekomen.  Nu nog proberen de oude kabel eruit te krijgen en de nieuwe erin. Een mooi karweitje voor morgen op de rustdag.

Na aankomst in het hostel zijn we gelijk de stad in gegaan om wat te eten. Na een tocht van ruim 7 uur heb je wel honger. Victor en Noor willen al dagenlang het typische Peruaanse gericht Cuya ofwel cavia eten. De platgeslagen cavia compleet met kop en een deel van de ingewanden wordt in de over gebraden. Het ziet er wel apart uit zo’n platgereden cavia met kop ogen tanden compleet op je bord.Ik heb een stukje geprobeerd maar was niet onder de indruk en blij dat een biefstuk had besteld.

Die was redelijk maar ook erg plat zoals al het vlees wat je hier besteld tenzij je in een van de een kippenrestaurants zit die je bij bosjes in elke straat vindt en waar de halve en kwart kippen je om de oren vliegen.

Morgen gaan we waarschijnlijk een tochtje op het Titicacameer maken en de drijvende eilanden bezoeken.