Einde verhaal in La Paz
30 juli 2019 - La Paz, Bolivia
Citytour
La Paz is de administratieve hoofdstad van het land Bolivia. La Paz ligt in een kloof, beneden een vlakte, op een hoogte van 3600 meter aan de rivier La Paz. Boven op de vlakte ligt de stad El Alto, waar wij momenteel ons hostel hebben, en de internationale luchthaven van La Paz, ook El Alto genaamd. La Paz wordt frequent aangezien voor de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld, maar de officiële hoofdstad van Bolivia is Sucre. Maar het is bijzonder mooie stad voornamelijk door de ligging maar ook voor Zuid Amerikaanse begrippen erg schoon. Uiteraard is er veel verkeer voornamelijk in El Alto. Wij hebben een rondje met de kabelbaan gemaakt. Door zeven verschillende lijnen van de door de Zwitsers en Oostenrijkers gebouwde kabelbaan te nemen ga je de hele stad rond. Enkele ander lijnen gaan nog verder naar buitenwijken en naar het centrum. Het is een geweldig gezicht de stad vanuit alle richtingen te kunnen overzien en er is zelfs een kabellijn over een lange hoofdstraat tien meter boven het verkeer dat daar rijdt. Totaal kostte ons het rondje met diverse stops op de stations voor een rondblik daar ongeveer drie uur. Veel beter als een rondrit in een city bus die toch ook moet aansluiten in het drukke verkeer. Voor de mensen die wonen in de hoger gelegen wijken is het een uitkomst. Zij hoeven zich niet langer door het verkeer te worstelen naar hun werk en terug naar huis elke dag. Het centrum is uiteraard erg toerisch met enkele mooie pleinen en kerken. De toeristische wijk gericht op de rijke toerist barst van de shops waar ze allerlei rotzooi verkopen. Opvallend zijn vooral de vele reisbureaus waar je allerlei “spannende” activiteiten kunt boeken. We zaten gezellig op een terrasje op de bovenst verdieping van een gebouw een biertje te drinken zien we aan de overkant midden in de stad vanaf een erg hoog gebouw 20- 25 verdiepingen plotseling een groot raam of Luik open gaan en er komen wat touwen naar buiten. Al snel hing de eerste toerist met zijn gezicht naar beneden gericht zogenaamd abseilend aan een touw met een extra veligheids lijn die vanaf boven werd bediend. Uiteraard met zelf weinig controle wat abseilend doe je normaal precies andersom. Maar goed het ging uiteraard om de kick voor de toerist en dat midden in het centrum van een grote stad. Ik doe dat liever ergens in de bergen midden in de natuur dan boven een drukke straat vol met uitlaatgassen.
Verder in de toeristische straatjes veel outdoor shops waar je allerlei spulletjes kon kopen om je in het juiste tenue te hijsen voor de geplande activiteit en je te voorzien van de nodige uitrusting. Maar ook veel fack spullen, zogenaamde bekende merk kleding die voor spotprijzen te koop waren.
Markten en vrouwen
In Peru en Bolivia zijn de meeste vrouwen een opvallende verschijning en dan met name de wat oudere vrouwen en zo ook in La Paz. Dat komt voornamelijk door hun klederdracht. Ze dragen een soort hoepel rok, en vaak meerdere over elkaar en dan tot aan de knieën en daaronder een broek of dikke vaak gebreide maillots. Meerdere jasjes met een deken over hun schouder. En op een hoofd een hoedje. Hoedjes die vaak per streek net iets anders zijn van kleur of grootte. Onder het hoedje vandaan twee dikke zwarte gevlochten staarten. Het is ook opvallend hoe weinig vrouwen grijs zijn. Zelfs de oudere hebben nog gitzwarte haren. In Nederland hebben we maar één keer per jaar hoedjesdag met dan de meest afschuwelijk en fantasierijke creaties waarbij de elite elkaar de de loef probeert af te steken maar hier is het elke dag hoedjesdag voor de vrouwen.
Op de markten maar ook op de velden als hoedster van het vee zijn het voornamelijk vrouwen. Overal op de straat zie je ze verder ook zitten gehuld in dekens tegen de kou met hun handel op een stukje plastic of kleedje uitgestald. Als ze stoppen met hun verkoop gaat alles in grote doeken gewikkeld als een grote rugzak over hun schouder en lopen ze daar mee weg. De jongere vrouwen hebben vaak ook een soort rugzak van dekens over hun schouder met daarin een kind dat ze de hele dag op die manier mee sjouwen. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom veel ouder vrouwen er zo doorgezakt uitzien met een stel o-benen veroorzaakt door het jarenlang lopen met veel gewicht op de schouders
Marken en winkelstraten zijn hier ook bijzonder. Alle gelijksoortige producten staan naast elkaar op de markt of vind je naast elkaar in de zelfde winkelstraat. Zo kan het zijn dat je een hele straat hebt waar ze alleen maar winkels met plastic producten zijn of een straat waar ze fornuizen en koelkasten en ander witgoed verkopen. Of een straat lang de bovengenoemde hoepel rokjes en hoedjes. Ook bij de versproducten is dat zo. Gister liep ik nog door een straat met bergen opgestapelde mandarijnen, stapels ananassen, heuvels van meloenen en ga zo maar door. Wel lekker gemakkelijk voor de consument die prijzen wilt vergelijken. Als verkoper misschien iets minder vooral als je achter in de rij zit van de zelfde winkelstraat .
Einde verhaal
Tja dan een ander minder leuk bericht met name voor mezelf is dat ik besloten heb vanaf La Paz terug te keren naar Nederland. Ik heb er niet veel over geschreven in de blog tot nu toe met name om mensen niet ongerust te maken maar ik ben nu al voor de derde keer achter elkaar dagen ziek en met tussenpozen ook niet helemaal lekker. Ik heb denk ik een hardnekkig virus of bacterie opgelopen die maar niet wil wijken met de diverse geneesmiddelen zoals antibiotica. Ik heb last van maag,darmen, hoofdpijn en geen zin in eten. Aangezien ook nog steeds niet ben hersteld wil ik niet het risico nemen dat dit nog langer doorgaat of nog erger wordt met name als ik zoals nu gepland in een woestijn achtend gebied terecht kom met vrijwel geen faciliteiten en omstandigheden die beslist niet ideaal zijn zoals bijvoorbeeld de kou, hoogte en het slechte eten. Zodra ik La Paz verlaat duurt het weken voordat we weer in een fatsoenlijke stad komen waar meer mogelijkheden zijn. Ik kan ook hier naar een ziekenhuis gaan en het laten onderzoeken en dan herstellen maar dat kost me veel tijd en ik verlies de aansluiting met het groepje en moet alleen verder. Juist in dit gebied wou ik liever niet alleen reizen. Dus met veel tegenzin en na lang twijfelen toch maar besloten om niet te gaan wachten tot ik hersteld ben en dan alleen verder te gaan. Aanstaande vrijdag als alles goed gaat ben ik terug en dan ben ik ruim 5 weken van de geplande 12 weken weg geweest.
Los van deze vervelende toestand heb ik toch genoten van mijn reis tot nu toe. Ik heb in ieder geval een flink stuk van Peru en een klein stukje Bolivia gezien. Op de fiets zie je zoveel meer als een een bus of auto die snel door het land trekken van de ene toeristische trekpleister naar de andere. Je ziet de natuur, de mensen, de cultuur, de huizen, de dorpen en steden eigenlijk alles, en het hele leven dat zoveel anders is dan bij ons in Europa. Dat is interessant om te zien en te beleven. Maar het is ook weer niet zo dat ik hier zou willen leven voorgoed. Dat is voor de meeste van ons verwende westerlingen niet geschikt.
Ik hoop mijn reis een andere keer te kunnen voortzetten of ergens anders de wereld te kunnen verkennen.De verhalen samen met de foto’s zijn voor mij een goede herinnering van wat ik heb gezien en meegemaakt onderweg tijdens deze reis.
Iedereen hartelijk bedankt voor het lezen van mijn verhalen en alle reacties.
We hebben genoten van je verhalen en hebben een kleurrijk beeld gekregen van de wereld aan de andere kant van de wereld. Hopelijk knap je als je thuis bent goed en snel op
Goede reis naar huis.
Jac en Lia
vreemde bacterien en/of parasieten opdoen en als je dan koppig door wilt gaan, heb je alleen jezelf daarmee. In Ede kun je alles eens goed laten nakijken en evt. doeltreffend laten behandelen.
Wél thuis en ik kom graag weer eens langs als je wat aan het opknappen bent
Bedankt voor de mooie verhalen en foto's die je de afgelopen weken weer de wereld hebt ingestuurd! 👍
Ik spreek je gauw een keer als je thuis bent
Alweer enkele weken genoot ik van je avonturen die me dagelijks via de mail bereikten. Wéér al die avonturen lezen, is alsof je zelf ’n beetje deel uitmaakt van de reis. Totaal onbekende streken die ik zelf waarschijnlijk nimmer zal zien, worden op zo’n leuke - vaak humoristische - manier door jou beschreven. Een soort van columnist voor een beperkte groep liefhebbers. En ook al die leuke reacties die iedere dag opnieuw de revue passeren. Geloof me of niet, maar ik begon er naar uit te kijken, net zoals de krant telkens weer bij je in de bus glijdt. Iedere dag opnieuw. Een soort van reis-voyeurisme in anonimiteit.
Ik dacht erover om zo langzamerhand eens te reageren, temeer omdat wat je bereikte op je fietsje mijn diepe respect verdient, zeker op jouw (en mijn) leeftijd. Ik vroeg me destijds - en ook nu - weer af, wat drijft je om zoveel van jezelf te eisen, zoveel inspanningen te leveren om deze extreme doelen te bereiken?
Vandaag heb je zelf al enigszins het antwoord gegeven: de totale reisbeleving, het zien wat anderen niet zien doordat ze voor moderne transportmiddelen kiezen in plaats van de fiets of te voet. Geweldig Gé en hoe jammer het ook is voor mij dat ik je dagelijkse reisberichten niet meer ga ontvangen, je hebt een wijze beslissing genomen en komt terug. Ik zie er nu al naar uit om tijdens ons jaarlijkse etentje van Atheneum vrienden nog meer avonturen op te kunnen zuigen. En dan in goede gezondheid naar ik mag hopen. Behouden terugreis en tot gauw.
Als je voor je gezondheid kiest, vooral nu je er al een tijdje mee tobt, vind ik het inderdaad verstandig maar leuk is het niet. Gelukkig hen je toch nog 5 weken kunnen fietsen en wat gezien en geproefd vd omgeving. Van harte beterschap en een goede thuisreis.
Dank voor je mee laten delen in jouw prachtige reis..... en als je de rechten vd verhalen kwijt wil....haha....goede thuisreis en beterschap!