Bergdorpen en bijzondere uitzichten

Na een tocht van 5 dagen zijn Bas en ik aangekomen in Manizales. Totaal hebben we ongeveer 280 km gefietst en ruim 8000 hm overbrugd. Omdat hier ook een deel over onverharde wegen ging en met bagage op de fiets kun je dit best wel een stevige tocht noemen.

Manizales is hoofdstad van het departement Caldas en ligt op een hoogte ruim 2000 meter. Er wonen ongeveer een half miljoen mensen. Van de bekende koffiedriehoek vindt veel koffie handel plaats in de stad. Doordat de stad zo hoog ligt heb je er prachtige uitzichten.

En hier wonen de ouders en verder familie van Carolina de vrouw van Bas. Dus dat was een warm welkom hier. De Colombianen zijn erg gastvrij en de familie van Carolina in het bijzonder. Ik ben hier nu een paar uur en werd ontvangen met versgeperste sinaasappelsap en daarna een lunch. De lunch hier in Colombia is de warme maaltijd en s’avonds wordt er meestal een kleine warme snack of weer een warme maaltijd bereid. 

Alhoewel ik hier in de koffiedriehoek van Colombia zit waar de beste koffie ter wereld vandaan komt weten veel mensen hier niet hoe je een goede koffie zet. Vaak krijg je hier instant koffie of uit een percolator waar de koffie de hele dag in heeft staan pruttelen. Alleen in grotere plaatsen en toeristische dorpen vindt je een koffiebar waar ze een espresso automaat hebben en diverse soorten koffie kunnen bereiden. Filterkoffie zoals in Nederland zie je ook bijna niet. Maar goed als je dan in de juiste koffiebar zit is de koffie ook wel erg lekker. Gedurende reis van Medellín naar Manizales zijn we ook al veel velden koffieplanten tegen gekomen.

Het was een zware maar waanzinnig mooie tocht met de meest prachtige uitzichten en door allerlei kleine hoog gelegen dorpen vaak nog in oorspronkelijke staat zoals al honderden jaren geleden. De meeste dorpen waar we door gekomen zijn of geslapen hebben liggen ruim  boven de 2000 meter. Vaak ligt het op een graat van een bergrug en heeft een hoofdstraat met daaraan gelegen links en rechts naar beneden stortende straatjes. Als je hier naar beneden loopt ren je jezelf voorbij zo steil zijn ze. Met de fiets hierop of af rijden is een uitdaging en als je het al probeert moet je op je stuur gaan liggen om te voorkomen dat je voorwiel los komt van de grond.

Het is bijzonder interessant te zien hoe de mensen hier leven. Het leven speelt zich voor een groot deel af rondom het centraal gelegen plein en park bij de kerk in het dorp. Hier vindt je vaak diverse hotels, lokale restaurants en veel winkeltjes. In het park en plein voor de kerk is het de hele dag en ook s’avonds een drukte van af en aan rijdende bussen en jeeps naar de omliggende dorpen, kleine vrachtauto’s die de winkeltjes bevoorraden en uiteraard veel mensen. De mensen zitten in het park, of op de treden voor de kerk, in de diverse bars rondom het plein of staan gewoon ergens in groepjes op de straat met elkaar te praten. Ook zie je veel scootertjes door de straten razen en af en toe ook paard en wagen. Al met al een bijzonder levendig gebeuren dat je in deze vorm absoluut niet ziet in Nederland.

En wat ook bijzonder fijn was tijdens deze tocht was het gezelschap van Bas. Alhoewel alleen reizen soms ook voordelen heeft is samen met iemand genieten van alles wat je ziet en meemaakt onderweg toch veel leuker dan alleen. En zeker als je dat kunt doen met je eigen zoon. Helaas moet hij volgende week weer werken en zal ik alleen verder gaan. Maar voorlopig nog een lang weekend hier in Manizales en Santa Rosa met Bas en familie van Carolina.