Terug in Quito

11 februari 2018 - Quito, Ecuador

Tussen de laatste twee fietsdagen heb ik nog een rustdag genomen. Van Ambato ben ik naar de omgeving van de Cotopaxi gefietst en heb daar 2 dagen in een herberg gelogeerd.
Cotopaxi is eigenlijk de naam van de vulkaan die daar ligt. Deze ligt in een nationaal natuurpark wat het eerste nationale park in Ecuador was. De Cotopaxi is een van de hoogste actieve vulkanen ter wereld en de 2e hoogste berg (5897 m) in Ecuador. De laatste uitbarsting was in 2015 waarbij diversen dorpen werden geëvacueerd en het park lange tijd gesloten was.
Mijn logeeradres was een echte herberg met veel houtwerk, een grote open haard en gezellig ingericht. Ook hing er een verzameling van allerlei typische zuid Amerikaanse muziekinstrumenten waar we s’avonds door de eigenaar een demonstratie op werd gegeven.
Ik had hier een rustdag gepland niet om te rusten maar om de vulkaan op te gaan. Vanuit de herberg konden diverse activiteiten worden ondernomen waaronder de vulkaan op. Dat is hier in de omgeving natuurlijk de bron van inkomsten. De Cotopaxi trekt veel toeristen en is vanuit Quito op 60 km ook gemakkelijk te bereiken. Overal zie je mannetjes met grote 4 wheel drive auto’s rond rijden. Voor een stevig bedrag brengen ze naar boven naar de parkeerplaats ofwel basic camp op 4500 meter. Dat was vanuit de herberg toch nog een ritje van 30 km en 1500 meter stijgen met een groot deel onverhard. Je kon daar ook een mtb bij huren om later daarmee naar beneden te fietsen. Ik heb me ook naar boven laten brengen en mijn eigen fiets meegenomen. Die werd bijzonder klungelig over de rand van de achterklep van de laadbak van de truck bevestigd met een touw. Ik had er weinig vertrouwen in maar mijn chauffeur wel want zo deed hij het altijd. Onderweg op de onverharde weg schudde de fiets alle kanten op en de chauffeur moest ook een keer stoppen om de fiets opnieuw te bevestigen. Boven aangekomen heb ik eerst maar eens de fiets geïnspecteerd en jawel de versnellingskabel was door gesleten. Die hing natuurlijk ergens op en door het gerammel en geschuif was die compleet door midden. Gelukkig had ik mijn gereedschaptasje achter op de fiets met een reservekabel erin. Ik zeg tegen de chauffeur dat ik eerst mijn fiets ga repareren want zonder versnellingen kan ik niet terug fietsen. Sta ik dus op 4500 meter hoogte mijn kabeltje te vervangen in het vulkaangruis. Gelukkig lukte dat goed en vrij snel maar de chauffeur was al verdwenen dus mee terug rijden als het niet was gelukt was al geen optie meer. Toen de fiets weer in orde was kon ik beginnen aan de wandeling verder naar boven. Je had een zigzag pad en een zanderig en vulkaan puin/gruis pad rechtstreeks naar de refugié. Op die hoogte is naar boven lopen geen makkie. Elke inspanning kun je het beste zo rustig mogelijk en gecontroleerd doen. Dus het zigzag pad voor mij want ik weet gewoon dat je op het andere pad om de paar minuten stil staat met een hoge hartslag en hijgend als een oud paard. Uiteindelijk zie je dan ook dat je op een minder steile klim maar wel langere weg toch sneller boven bent dan de meeste enthousiaste toeristen die eventjes naar boven willen stormen. De refugié ligt op 4850 m en ik klim nog een beetje verder om in de sneeuw te staan. Tijdens de klim maar ook de weg naar het basic camp heb je de meest spectaculaire uitzichten. Niet alleen op de vulkaan Cotopaxi maar ook op omliggende bergen en andere vulkanen. Je kunt lopen tot aan de gletsjer op 5000 meter hoogte maar dat betekent natte schoenen. Tot op de top op 5897 meter kan ook maar dan wordt het een 2 daagse tocht en je heb speciale uitrusting nodig. Nadat ik weer was afgedaald heb ik een extra jasje en handschoenen voor de kou aangedaan en ben naar beneden gaan rijden. Mijn fiets is niet geveerd dus dat betekende rammelend naar beneden. De weg was vol kuilen en verder bijna overal een soort wasbord. De afdaling was dan ook zwaar omdat je continue staat en aan het remmen en sturen bent. Ik kwam helemaal geshaket en met pijn in mijn armen en polsen beneden. Na een bezoekje aan het bezoekerscentrum werd de weg gelukkig weer verhard en dan vlieg je voor je gevoel het laatste stuk terug naar de herberg. S’avonds in de herberg heb ik gezellig gegeten en zitten kletsen met 3 Amerikanen. Ook leuk om te horen hoe sommige Amerikanen over Trump en zijn politiek denken.
En dan de laatste fietsdag van deze reis namelijk terug naar Quito. Dit was helaas niet zo’n mooi stuk omdat je over de Pan American Highway een drukke autobaan, fietst. Al ruim 30 km voor Quito begint de bebouwing en de voorsteden en elke andere weg voert je door verstedelijkt gebied.
In Quito ben ik na mijn aankomst in het hostel en lunch gelijk gaan zoeken naar een doos voor mijn fiets. Ik dacht die haal ik wel ergens bij een fietsenzaak maar helaas nergens na verschillende pogingen. Toen ben ik maar gaan zoeken naar grote kartonnen dozen om zelf iets te maken. Ook dat viel niet mee totdat ik in een soort witgoedzaak een paar dozen waar fornuizen in hadden gezeten voor 5 dollar  mocht kopen. Vandaag (zondag) ben ik bijna de hele ochtend bezig geweest met een fietsdoos maken en mijn fiets voor een deel te demonteren en in te pakken. Dat is uiteindelijk gelukt ik heb alleen nog een stuk touw nodig om de doos ook te kunnen dragen. Het is weekend en ook nog eens Carnaval veel winkels en bedrijven zijn gesloten ook op de maandag dus dat wordt nog even lastig morgen. En morgen vlieg ik dus terug naar Nederland. Het is een rechtstreeks vlucht naar Amsterdam met KLM die wel een tussenlanding maakt in Guayaquil.
Er volgt nog een laatste verhaal maar dat schrijf ik pas als ik terug ben in Nederland.

Foto’s

8 Reacties

  1. Jac en Lia:
    12 februari 2018
    Wat een avonturen maak je toch mee. Gelukkig dat je fiets het overleeft heeft.
    Nu nog heel aankomen thuis en dan nagenieten van deze fantastische reis.
    We zullen je verhalen missen.
    Goede reis naar huis Gé.
  2. Robert Degenhart:
    12 februari 2018
    schitterende foto's. Hele fijne terugreis. We zien elkaar wel weer binnenkort
  3. Gerrit Tichelaar:
    12 februari 2018
    Tjonge inderdaad wat een verhaal weer.
    Stel je had n hydraulische rem gehad en die was doorgesleten.... duidelijk waarom je goed te repareren onderdelen op je fiets moet hebben.
    In n KLM toestel ben je gelukkig al weer beetje thuis....
    Goeie vlucht gewenst en goede thuiskomst.
    Je zal wel even moeten 'landen' in Ede....
    Vrgr Gerrit
  4. Annelies:
    12 februari 2018
    Goede reis naar NL, hopelijk een soepele en goed georganiseerde vlucht!
  5. Inge en Johan:
    12 februari 2018
    ...bijzondere laatste dagen.....wat een KRIJGER :)
  6. Mia:
    12 februari 2018
    Geweldige foto’s en weer een fantastisch verhaal.
    Een goeie terugreis en we zijn blij als we je weer in Nederland terug zien. 👍👍👍
  7. Willen:
    12 februari 2018
    erg genoten van je verhalen, wens je een goede terugreis en zie je binnenkort wel weer verschijnen bij ons fietsclubje.
  8. Ina Verstraate te Ede:
    12 februari 2018
    Ge ik heb erg met je meegeleefd en hoop je gauw weer te spreken en je verhalen nog eens te bespreken. ik wens je een goede terug reis en weer gauw met ons samen op de fiets.