De klokkenluider van Giron

De afgelopen twee dagen gefietst van Aguachica via El Playon naar Giron. Twee stevige ritjes. De eerste was lang 121 km en bijna 1300 hoogte meters. Het was behoorlijk bewolkt en spetterde af en toe. Ik was net binnen in het hotel in El Playon en toen barste  de hel los. Het kwam met bakken de hemel uit. Als me dat onderweg was gebeurd in de bergen had ik moeten stoppen. Het water stroomt de weg af als een rivier en daar in afdalen is niet te doen. Ik had een hotel uitgezocht met zwembad maar ik kon wel naar het zwembad toe zwemmen zoveel water lag er maar het zwembad was gesloten. Ik had weer een fraai hok af te sluiten met een hangslot. De badkamer was 90 cm breed denk ik en ze hadden de wc daar dwars in geplaatst zodat je daar niet op kon gaan zitten of je moet je benen in je nek leggen. Dan maar dwars erop gaan zitten maar dat valt ook niet mee omdat in die richting je wel hele dikke billen moet hebben wil je er niet in zakken. 

Na een ontbijt opvertrok ik voor een korte rit van ongeveer 55 km maar wel bijna 1100 hoogtemeters. Het zal voorlopig ook niet vlakker worden alleen nog maar hoger. Als ik naar mijn snelheid kijk schrik ik. Ongeveer de helft van wat ik normaal op mijn racefiets haal. Het extra gewicht van de fiets en bagage maakt het toch behoorlijk zwaar. Maar ik ben niet de enige die omhoog kruipt ook de vrachtauto’s moeten hard werken. Vaak komen ze in een hele stoet voorbij omdat ze elkaar niet kunnen passeren. Ze gaan maar een beetje sneller dan ik. Als ze langs je rijden voel je de hitte van de vrachtauto op je afstralen. Gelukkig hebben de meeste vrachtauto’s hun uitlaatpijpen omhoog staan. De gassen die daar uitkomen wil je niet inademen maar ik kan niet anders. Het beetje zuurstof dat ik tussen die hitte en gassen naar binnen kan krijgen heb ik nodig. 

In de bergen kan ik wel al genieten van de prachtige uitzichten en de groene natuur. 

Aangekomen in Giron na een paar straten lang op en neer te hebben gestuiterd op het authentieke keien wegdek heb ik al snel mijn hotel gevonden. Het ligt aan het centrale plein bij de kerk en is prachtig. In een typisch Spaans-Colombiaans stijl met een binnenplaats waar het restaurant is.

Het centrale plein bij de kerk is de plaats waar het leven in zo’n typisch Colombiaans dorp zich afspeelt. De oudjes zitten er rustig te keuvelen op de bankjes die er staan. De kinderen rennen er rond en de verkopers hebben hun koopwaar in de rijdende karretjes rondom het plein opgesteld. S’avonds is alles versierd met kerstverlichting. Het is een grote lichtshow en er staat zelfs een tent met een ijsbaan terwijl het buiten 30 graden is. En om de show helemaal compleet te maken hebben ze hier een klokkenluider die helemaal gestoord is. Om de zoveel tijd ramt die tegen alle klokken die in de toren hangen. Blijkbaar moet het een melodie voor stellen. Het geweld waarmee dat gebeurd verbaast het mij dat er niet af en toe een klok naar beneden stort. Ik denk dat het beter is dat ze deze  Quasimodo een ander instrument geven dat hij kan verkrachten.