De niet gevallen Ipad

Een negatieve ervaring waarover ik nu toch nog wil vertellen gaat over iets wat al gebeurde aan het begin van mijn tweede fietsdag. Om niet gelijk iedereen thuis ongerust te maken en een negatief verhaal en beeld van Colombia te geven heb ik dit toen niet op mijn blog geschreven maar ik wil het nu toch vertellen. 

Na mijn eerste fietsdag van Carthagena naar Baranquilla vertrok ik s’ochtends rond een uur of zes richting Santa Marta. Baranquilla is een grote en smerige stad en mijn route ging over een grote weg direct de stad uit. Echter vlak voordat ik de brug over zou rijden de stad uit was er een wegversperring wegens wegwerkzaamheden dus ik moest omrijden. De volgende weg terug naar de route was eenrichtingsverkeer en ik mocht er niet in. Ik wou niet te ver afdwalen van mijn route dus ik pak de daarop volgende straat. Die zag er aanvankelijk goed uit maar iets verder werd die slechter maar ik zag een paar honderd meter verder al de weg waarover mijn route liep. Ook deze weg waren ze aan het verbeteren bij de aansluiting op de doorgaande route en ik moest afremmen/stoppen om op het nieuw geasfalteerde gedeelte te komen. En toen kwam plotseling een kerel met een mes aanrennen die me gelijk bedreigde door met het mes voor mij neus te zwaaien. Hij wou in eerste instantie mijn stuurtas hebben en mijn gps en probeerde die ook met zijn vrije hand te pakken. Maar die kun je niet zo maar los krijgen zeker als je niet weet hoe. Dus hij werd boos en begon te schreeuwen en met het mes in mijn been te prikken. Ik vroeg of hij geld wou maar hij zei dat hij alles wou. Ik werkte niet direct mee en liet de tas gewoon op het stuur zitten maar kon verder niet veel doen want ik stond daar met mijn fiets tussen de benen en kon geen kant op. Goed zei ik en stapte af en stond naast mijn fiets. Ik dacht die fiets kan die toch niet meenemen want dan moet hij zijn mes los laten. Toen ik eenmaal naast mijn fiets stond en die op de grond lag begon ik te schreeuwen om hulp. Natuurlijk reageerde niemand. Het was wel vroeg zo rond half zeven maar de mensen hier zijn dan  al lang op. Hij werd natuurlijk nog bozer en agressiever omdat het niet snel genoeg ging. Ik bleef schreeuwen en hij draaide een beetje om me heen totdat hij blijkbaar te zenuwachtig werd en graaide toen een aantal spullen uit mijn tasje dat inmiddels open was en eental spullen die daar al uit gevallen waren. 

Vervolgens ging hij er van door. En toen pas kwam er een man naar me toe die me hielp de fiets overeind te zetten en me de weg wees, die ik natuurlijk zelf ook wel wist, naar de hoofdstraat. Ik ben zo snel mogelijk weg gefietst en een heel eind verder gekeken wat de schade was. Ik was mijn iPad, e-reader, portemonnee met ongeveer € 80, aantekenboekje, powerbank en petje kwijt. Gelukkig niet de meest belangrijke zaken zoals namelijk mijn paspoort, pinpas, creditcard (deze zaten ook in een apart vakje in mijn tas) en telefoon. 

Ik heb nog even gedacht aan aangifte doen maar ik wou zo snel mogelijk weg daar en het zou alleen maar tijd kosten en niets opleveren hooguit te gebruiken bij de reisverzekering. Maar het waren allemaal oude spullen en de dagwaarde was nog maar heel laag. En ga in zo’n stad maar eens een politiebureau zoeken om aangifte te doen in het Spaans. 

Dit zet natuurlijk wel een domper op het begin van je reis en maakt je ook onzeker. Maar ik ben gewoon verder gegaan en heb besloten dit verhaal voorlopig niet op de blog te zetten. Vandaar het verhaal over de gevallen en niet meer te gebruiken iPad. 

Het  blijft wel nog dagenlang door je hoofd spoken en je vraagt je af of je het had kunnen voorkomen of anders had moeten reageren. Een andere reactie met meer verzet en met misschien wel een messteek in mijn been zou het einde van de reis hebben betekent. Ik denk dat geen medewerking en schreeuwen de schade uiteindelijk beperkt heeft. Wel is het zo dat ik me de dagen erna onveilig voelde en continu  mijn omgeving afscande op ongure figuren en niet zomaar elke straat in reed of liep. Maar dat slijt en uiteindelijk verdwijnt het voorval op de achtergrond en kun je weer normaal verder gaan. Achteraf gezien vind ik het een voorval van pech door daar op de verkeerde tijd en plek langs te komen, iets wat je overal kan gebeuren. Is Colombia nu een gevaarlijk land om door te reizen? Nee absoluut niet, niet anders dan andere landen want in dit soort situaties kun je als je pech hebt op heel plekken ter wereld terecht komen.